Αγανακτισμένοι;

Ξυπνήσαμε λοιπόν ένα πρωί, ή μάλλον μας ξυπνήσαμε οι φίλοι μας οι Ισπανοί που είχαν ήδη ξεσηκωθεί, και γίναμε Aγανακτισμένοι. Δεν πειράζει, το παραβλέπουμε. Βγήκαμε στους δρόμους, με φωνές και διαμαρτυρίες, κατακλύσαμε την πλατεία Συντάγματος, τα κανάλια μετρούσαν σε χιλιάδες τον ξεσηκωμό των Ελλήνων, την αντίδραση ενάντια στο σύστημα, την Τρόικα, την κυβέρνηση, τους πολιτικούς.

Κράτησε μερικούς μήνες αυτός ο «ξεσηκωμός», η Ελλάδα γέμισε με ελπίδα, γιατί δεν είχαν βγει στους δρόμους οι συνήθεις ύποπτοι, αλλά και κομμάτια της μεσαίας τάξης, μια τάξη που μέχρι τότε διατηρούσε αλώβητα τα προνόμια της. Ήρθε επιτέλους και η σειρά τους (των πολιτικών), είπαν μερικοί.

Και μετά, όπως όλες οι καταστάσεις που στην Ελλάδα λειτουργούν παρορμητικά, πήγε από το ένα άκρο στο άλλο. Το κίνημα καταλάγιασε, οι Αγανακτισμένοι ξαναβγήκαν πάλι στους δρόμους, αλλά όχι τόσο δυναμικά όσο την πρώτη φορά και μετά… απορροφήθηκαν από το διαδίκτυο, έγιναν Αγανακτισμένοι On Line.

Γιατί ας το παραδεχτούμε. Είναι πιο εύκολο να διαδηλώνεις από τον καναπέ του σπιτιού σου, όπου ούτε χημικά θα δεχτείς, ούτε θα ταλαιπωρηθείς και θα πεις και ρε αδερφέ, και τον καημό σου. Και αν ποτέ δεν κατέβηκες σε μια πορεία, αν δεν είχες την ευκαιρία να μυρίσεις δακρυγόνα, ή να πας φωνάζοντας μπροστά στο Σύνταγμα, τώρα μπορούσες να «διαδηλώσεις» και το σημαντικότερο, να μάθουν και οι άλλοι ότι διαδηλώνεις.

Έτσι λοιπόν σε κάθε πόλη της Ελλάδος, με τη βοήθεια του διαδικτύου, δημιουργήθηκαν ομάδες Αγανακτισμένων, που σκοπό έχουν τι; Ειλικρινά δεν ξέρω. Να σχολιάζουν τα κακώς κείμενα, να οργίζονται με την κακόβουλη κυβέρνηση, να κοινοποιούν άρθρα που περιγράφουν τα χάλια μας, τους πουλημένους πολιτικούς, την ασυδοσία του κράτους, την αναλγησία του κρατικού μηχανισμού και πάει λέγοντας. Και μετά τι;

Να ρωτήσω λοιπόν κάτι βασικό. Αυτούς τους κακούς πολιτικούς, ποιος τους έβαλε στην εξουσία; Αυτός ο λαός που τώρα έχει γίνει Αγανακτισμένος, δεν τους ψήφισε; Δεν τους ψήφιζε όλα αυτά τα χρόνια για να απολαμβάνει το ρουσφέτι του, τη θέση του στο Δημόσιο, την αυθαίρετη βίλα του, την παράνομη επιδότηση του, το βόλεμα του παιδιού του σε μια τράπεζα; Μήπως ζούμε μια σχιζοφρένεια τελικά; Οι πολιτικοί είναι καθρέφτης της κοινωνίας μας, μας δείχνει ποιοι πραγματικά θέλουμε να μας κυβερνάμε, μας δείχνει ποιοι είμαστε πραγματικά. Και φυσικά αυτή η εικόνα δεν μας αρέσει, οπότε είναι πιο εύκολο να βρίζουμε αυτούς τους κακούς πολιτικούς.

Αν δεν αποδεχτούμε ευθύνη για ό,τι έγινε στην Ελλάδα από την μεταπολίτευση και μετά, αν δεν ενωθούμε, μπλε, πράσινοι, ροζ και κόκκινοι κόκκοι, αν δεν καταλάβουμε ότι όλοι είμαστε Έλληνες, τίποτα δυστυχώς δεν πρόκειται να αλλάξει.

Θα μείνουμε μια ζωή Αγανακτισμένοι Μεταξύ μας, χωρίς οργάνωση, χωρίς σχέδιο, χωρίς όραμα, παρορμητικοί και φωνακλάδες, εριστικοί και εγωιστές, ένα ατελείωτο Καφενείο Η Ελλάς, αυτή η καταραμένη κληρονομιά που μας ακολουθεί εδώ και δεκάδες χρόνια. Θα μείνουμε ραγιάδες και όχι  Έλληνες. Και μη νομίζετε, αυτοί που μας κυβερνούν σε αυτό ποντάρουν.

Η αγανάκτηση οδηγεί σε δράση. Η αγανάκτηση για την αγανάκτηση, είναι χάσιμο χρόνου. Αποφασίστε τι θέλετε να κάνετε και κάντε κάτι. Οτιδήποτε όμως. Παραδειγματιστείτε από την ιστορία μας, εμπνευστείτε από αυτήν, οργανωθείτε, αναλάβετε δράσεις, σε κάθε πόλη και δείξτε τους ότι δεν είστε μόνο λόγια.

Είναι καιρός πλέον για πράξεις.