132 χλμ 880 μ
Εγερτήριο στις 7μιση σήμερα. Επρεπε να ετοιμάσω ένα κομμάτι απο την παρουσίαση της Μέρας 3, προτού ξεκινήσω.
Η Ταξιδιάρα Ψυχή περίμενε, δίπλα στην πισίνα. Ανυπομονούσε να ξεκινήσει, αλλά υπέμενε στωικά την καθυστέρηση
Ειχα και το ραντεβού με τα παιδιά απο τους Ποδηλάτες Δράμας και δεν μπορούσα να καθυστερήσω. Τελείωσα βιαστικά ένα κομμάτι, ετοιμάστηκα και φόρτωσα την πραμάτεια.
Ευχαρίστησα και το ξενοδοχείο Έλενα που με φιλοξένησε
Αφού περιπλανήθηκα για λίγο, ρώτησα και βρήκα την έξοδο απο Σέρρες
Περνώντας το παρακάτω οίκημα, έκανα να πιάσω το παγούρι μου
Μόνο που δεν έπιασα τίποτα, δεν υπήρχε παγούρι! Λίγα γαλλικά για γαρνιτούρα και αναστροφή για το ξενοδοχείο. Αφού δεν ήταν απέξω ή τα είχαν πάρει (χλωμό) ή στο δωμάτιο. Πράγματι, εκεί τα είχα ξεχάσει
Ευχαρίστησα για ακόμα μια φορά και βουρ. Το απροοπτο της μέρας είχε τελειώσει. Τώρα έπρεπε να διανύσω τα 50 χλμ που με χώριζαν απο τους Δραμινούς φίλους, όσο πιο γρήγορα μπορούσα
Ο πρώτος λόφος της ημέρας ήταν γεγονός, και θα ακολουθούσαν αρκετοί ακόμα. Κάθε ποδηλάτης που σέβεται τον εαυτό του, απεχθάνεται τους συνεχόμενους λόφους. Δεν μπορείς ποτέ να κρατήσεις ρυθμό και κουράζεσαι γρήγορα
θυμήθηκα το Ποδηλατόραμα, ένα απο τους χορηγούς μου και τράβηξα μια αναμνηστική φωτό
Άραγε στο Χρυσό, υπάρχει χρυσό;;;
Το τοπίο το ίδιο, λόφοι και πάλι λόφοι και τα χιλιόμετρα να μειώνονται σιγά σιγά. Μιλούσα συνεχώς με τον Κώστα απο Δράμα, που με καθοδογούσε λόγω έλλειψη σήμανσης (Στην Ελλάδα; Περίεργο...)
Ανακάλυψα ότι υπάρχει και Σκοπιά στις Σέρρες
Συνέχισα δυνατά στην επόμενη κατηφόρα για να γλιτώσω χρόνο
Στη Λευκοθέα σταμάτησα για υδροδοσία. Εκεί υπήρχε διασταύρωση που σύμφωνα με τον Κώστα έπρεπε να στρίψω προς Καβάλα
Είχα την ευκαιρία να δροσιστώ και με τοπικό μας προιόν
Το ποτάμι άξιζε μια φωτογραφία, οπότε έκανα αναστροφή
Ακόμα ένας απότομος λόφος που τελείωσε
Μετά απο το λόφο αυτό, πλησίαζα πλέον στον προορισμό μου. Τα παιδιά θα με περίμεναν λίγο μετά την Νέα Μπάφρα
Άρχισα να πατάω στην κατηφορική ευθεία. Έβλεπα εμπρός μου τη Δράμα και στα αριστερά μου, το Φαλακρό, όνομα και πράμα!
Σε λίγο έγινε η συνάντηση με τα παιδιά. Βίντεο, χαμόγελα και πολλές φωτογραφίες. Συνεχίσαμε για Δράμα, πέθαινα για ένα καφέ
Και η αφεντιά μου, όχι απο το δικό μου χέρι, με τον Κώστα και το Βασίλη να ακολουθούν
Εκεί λοιπόν που πηγαίναμε στην άσφαλτο, δίπλα στα τσιμέντα, βρεθήκαμε ξαφνικά δίπλα σε φωνακλάδικες πάπιες και σε νερό, σε πολυ νερό λέμε!
Φυσικά ήταν το κατάλληλο μέρος για μια αναμνηστική
Συνεχίσαμε για το καφεδάκι μας. Το τοπίο άκρως χαλαρωτικό
Μετά τον καφέ, και το φαγητό συναντήθηκα με το φίλο μου Μπάμπη, που θα μου έκανε παρέα μέχρι τις Κρηνίδες.
Η διαδρομή επίπεδη, αλλά ο άνεμος ήταν εναντίον μας. Στο βάθος το Παγγαίο
Εκεί θα γινόταν παραλαβή-παράδοση, που λέγαμε και στο στρατό. Ο Μπάμπης θα γυρνούσε πίσω και οι ποδηλάτες Αμυγδαλεώνας θα με παρελάμβαν
Ο Δημήτρης και η Σίσσυ με συνόδευσαν μέχρι το αρχαίο θέατρο, το οποίο ήταν εντυπωσιακό. Μετά ήπιαμε ακόμα ένα καφέ όλοι μαζί
Ώρα για επιστροφή λοιπόν. Η τελευταία ανηφόρα με φόντο την Εγνατία και μετά η όμορφη πόλη της Καβάλας στα πόδια μας
Νύχτωνε γρήγορα κι εγώ είχα ακόμα 17 χλμ μέχρι το κρεββάτι μου, στη Νέα Πέραμο
Πέρναγα τα χωριά, όσο πιο γρήγορα μπορούσα
Τελικά στις 8 έμπαινα στο ξενοδοχείο μου. Η μέρα 4 ήταν μια ενδιαφέρουσα μέρα
Εγερτήριο στις 7μιση σήμερα. Επρεπε να ετοιμάσω ένα κομμάτι απο την παρουσίαση της Μέρας 3, προτού ξεκινήσω.
Η Ταξιδιάρα Ψυχή περίμενε, δίπλα στην πισίνα. Ανυπομονούσε να ξεκινήσει, αλλά υπέμενε στωικά την καθυστέρηση
Ειχα και το ραντεβού με τα παιδιά απο τους Ποδηλάτες Δράμας και δεν μπορούσα να καθυστερήσω. Τελείωσα βιαστικά ένα κομμάτι, ετοιμάστηκα και φόρτωσα την πραμάτεια.
Ευχαρίστησα και το ξενοδοχείο Έλενα που με φιλοξένησε
Αφού περιπλανήθηκα για λίγο, ρώτησα και βρήκα την έξοδο απο Σέρρες
Περνώντας το παρακάτω οίκημα, έκανα να πιάσω το παγούρι μου
Μόνο που δεν έπιασα τίποτα, δεν υπήρχε παγούρι! Λίγα γαλλικά για γαρνιτούρα και αναστροφή για το ξενοδοχείο. Αφού δεν ήταν απέξω ή τα είχαν πάρει (χλωμό) ή στο δωμάτιο. Πράγματι, εκεί τα είχα ξεχάσει
Ευχαρίστησα για ακόμα μια φορά και βουρ. Το απροοπτο της μέρας είχε τελειώσει. Τώρα έπρεπε να διανύσω τα 50 χλμ που με χώριζαν απο τους Δραμινούς φίλους, όσο πιο γρήγορα μπορούσα
Ο πρώτος λόφος της ημέρας ήταν γεγονός, και θα ακολουθούσαν αρκετοί ακόμα. Κάθε ποδηλάτης που σέβεται τον εαυτό του, απεχθάνεται τους συνεχόμενους λόφους. Δεν μπορείς ποτέ να κρατήσεις ρυθμό και κουράζεσαι γρήγορα
θυμήθηκα το Ποδηλατόραμα, ένα απο τους χορηγούς μου και τράβηξα μια αναμνηστική φωτό
Άραγε στο Χρυσό, υπάρχει χρυσό;;;
Το τοπίο το ίδιο, λόφοι και πάλι λόφοι και τα χιλιόμετρα να μειώνονται σιγά σιγά. Μιλούσα συνεχώς με τον Κώστα απο Δράμα, που με καθοδογούσε λόγω έλλειψη σήμανσης (Στην Ελλάδα; Περίεργο...)
Ανακάλυψα ότι υπάρχει και Σκοπιά στις Σέρρες
Συνέχισα δυνατά στην επόμενη κατηφόρα για να γλιτώσω χρόνο
Στη Λευκοθέα σταμάτησα για υδροδοσία. Εκεί υπήρχε διασταύρωση που σύμφωνα με τον Κώστα έπρεπε να στρίψω προς Καβάλα
Είχα την ευκαιρία να δροσιστώ και με τοπικό μας προιόν
Το ποτάμι άξιζε μια φωτογραφία, οπότε έκανα αναστροφή
Ακόμα ένας απότομος λόφος που τελείωσε
Μετά απο το λόφο αυτό, πλησίαζα πλέον στον προορισμό μου. Τα παιδιά θα με περίμεναν λίγο μετά την Νέα Μπάφρα
Άρχισα να πατάω στην κατηφορική ευθεία. Έβλεπα εμπρός μου τη Δράμα και στα αριστερά μου, το Φαλακρό, όνομα και πράμα!
Σε λίγο έγινε η συνάντηση με τα παιδιά. Βίντεο, χαμόγελα και πολλές φωτογραφίες. Συνεχίσαμε για Δράμα, πέθαινα για ένα καφέ
Και η αφεντιά μου, όχι απο το δικό μου χέρι, με τον Κώστα και το Βασίλη να ακολουθούν
Εκεί λοιπόν που πηγαίναμε στην άσφαλτο, δίπλα στα τσιμέντα, βρεθήκαμε ξαφνικά δίπλα σε φωνακλάδικες πάπιες και σε νερό, σε πολυ νερό λέμε!
Φυσικά ήταν το κατάλληλο μέρος για μια αναμνηστική
Συνεχίσαμε για το καφεδάκι μας. Το τοπίο άκρως χαλαρωτικό
Μετά τον καφέ, και το φαγητό συναντήθηκα με το φίλο μου Μπάμπη, που θα μου έκανε παρέα μέχρι τις Κρηνίδες.
Η διαδρομή επίπεδη, αλλά ο άνεμος ήταν εναντίον μας. Στο βάθος το Παγγαίο
Εκεί θα γινόταν παραλαβή-παράδοση, που λέγαμε και στο στρατό. Ο Μπάμπης θα γυρνούσε πίσω και οι ποδηλάτες Αμυγδαλεώνας θα με παρελάμβαν
Ώρα για επιστροφή λοιπόν. Η τελευταία ανηφόρα με φόντο την Εγνατία και μετά η όμορφη πόλη της Καβάλας στα πόδια μας
Νύχτωνε γρήγορα κι εγώ είχα ακόμα 17 χλμ μέχρι το κρεββάτι μου, στη Νέα Πέραμο
Πέρναγα τα χωριά, όσο πιο γρήγορα μπορούσα
Τελικά στις 8 έμπαινα στο ξενοδοχείο μου. Η μέρα 4 ήταν μια ενδιαφέρουσα μέρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου