123 χλμ 1245 μ
Η μέρα ξεκίνησε αγχωτικά. Έπρεπε να προετοιμαστω, να αλλάξω λάστιχο και να ξεκινήσω.
Πήρα πρωινό και στρώθηκα στη δουλειά
Η αυτοψία έδειξε ότι πάλι, όπου το 2ο λάστιχο, είχε ανοιξει η σαμπρελα στο ίδιο ακριβώς σημείο.
Ευχαρίστησα το ξενοδοχείο Prestige και πάτησα πετάλι
Μετά θυμήθηκα ότι όλη εκείνη την κατηφόρα που είχα κατέβει το βράδυ, έπρεπε να την ανέβω. Ακόμα τα ποδια ήταν βαριά, αλλά τι να έκανα...
Όμορφος οικισμός, αλλά μήπως θα έπρεπε να λέγεται Ανηφορόκαστρο;
Τράβηξα 4 χλμ μεσα στην πόλη και μετά άλλα 2 μέχρι την κορυφή του λόφου.
Φτάνοντας στο τόπο της χτεσινής τελευταίας στάσης, διαπίστωσα πόσο κοντά στην κορυφή είχα παραδώσει πνεύμα και χαμογέλασα. Δεν πρέπει να ήταν παραπάνω απο 100 μέτρα. "Έτσι την παθαίνουν και οι ορειβάτες" σκέφτηκα, φόρεσα αντιανεμικό γιατί έσταζα ιδρώτα και άρχισα να κατηφορίζω
Πέρασα τη Λητή και έστριψα βόρεια για Σέρρες
Ο καιρός ανοιξιάτικος, ο δρόμος ισιάδι και εγώ χαλαρά στα πετάλ. Σήμερα έπρεπε να γίνει μέρα ξεκούρασης, γιατί οι πρώτες 2 μου είχαν καταναλώσει πολλές δυνάμεις
Επόμενο χωριό ο Λαγκαδάς. Χωρίς να θυμάμαι ακριβώς το χάρτη ήξερα ότι μέχρι το Σοχό θα είχα (παλι) ανάβαση. Το πόσο, άγνωστο...
Φτάνοντας Κολχικό (και όχι Κολχική) είχα ήδη κάνει 30 χλμ. Ήταν ώρα για καφέ και τυρόπιτα. Σήμερα δεν θα έκανα το χτεσινό λάθος.
Μετά απο 35 λεπτά ήμουν πάλι στο δρόμο, βλέποντας απο ψηλά το χωριό, καθώς άρχιζε το βουνό. Σκέφτηκα ότι καλά έκανα και έφαγα καλά πριν
Τα πόδια πήγαιναν βαριά, λόγω της προηγούμενης μέρας.
Όποιος εξυπνάκιας ποδηλάτης ξαναπει ότι σε τέτοιο ταξίδι με 15 κιλά φορτίο, καλύτερα να έπαιρνα την κούρσα με μόνο 2 δίσκος εμπρός, ας έρθει παρέα να του δείξω.... Μικρός δίσκος λοιπόν, υπομονή και επιμονή.
Η κλίση ανέβαινε και πουθενά σκιά. Νερό είχα μπόλικο, χτυπάω τζελάκι και συνεχίζω
Το χειρότερο όταν ανεβαίνεις ένα άγνωστο βουνό, είναι να μην έχεις σημεία αναφοράς. Μόλις βρήκα ένα το έβαλα στο μυαλό μου, φαινόταν να κοντεύω για κορυφή
Παρόλα αυτά, έκανα πάλι λαθος. Αυτό ήταν ένα περίεργο βουνό, ανέβαινες κατεβαίνοντας, συνεχόμενα λοφάκια που σε ξεγελούσαν για κορυφές.
Βλέποντας ένα εκκλησάκι σταμάτησα για ανάσες και νερό. Ήταν ό,τι έπρεπε!
Σχεδόν έκανα μπάνιο ήπια και ξαναήπια νερό, έκανα μια προσευχή για να κρατήσουν τα λάστιχα μου και έφυγα.
Η στάση μου είχε κάνει καλό. Τώρα μπορούσα να κρατάω τέμπο στα λοφάκια. Κάποια στιγμή, έφτασα αυτό που φαινόταν κορυφή και άρχισα να κατεβαίνω, ανεβαίνοντας αυτή τη φορά. Τι περίεργο βουνό....
Σε λίγο έμπαινα στο Σοχό, και άρχισα να ψάχνω για φαγητό. Δεν πρόκειται να έκανα το λάθος της χθεσινής μέρας.
Έφαγα λοιπόν μια καλοψημένη χοιρινή υπό τον ήχο πολιτικοποιημένων Ελληναράδων (τι να κάνουμε, το είδος αφθονεί στην ύπαιθρο) πήρα οδηγίες για τα επόμενα χιλιόμετρα και ξεκίνησα πάλι
Μια γενναιόδωρη κατηφόρα μου έδωσε το χρόνο να χωνέψω λίγο
Μετά μερικά χιλιόμετρα έφτασα σε μια πινακίδα με πολλά ονόματα χωριών, αλλά πουθενά δεν έγραφε Νιγρίτα, εκεί που ήθελα να πάω. Πήρα και ενημέρωσα το κέντρο διοίκησης (την Αλεξία), δεν μου δόθηκε αντικρουόμενη οδηγία, οπότε συνέχισα.
Ένα τέταρτο μετά τηλέφωνο
"Γύρνα πίσω, πας λάθος"
"Αποκλείεται..."
"Είδα το χάρτη, πάς νότια ενώ πρέπει να πας βόρεια"
"Για κάτσε να δω κι εγώ..... Πού σου!" Ακολούθησαν μερικά γαλλικά, έκλεισα χάρτη, αναστροφή και πετάλι.
Είχα χάσει 8 χλμ αλλά ήμουν στο σωστό δρόμο. Ελληνικό μπάχαλο, τι να πει κανείς...
Άλλη μια ανηφόρα έσκασε. Πάμε πάλι, σκέφτηκα. Μετά όμως μισό χλιόμετρο έφτασα κορυφή και άρχισα να πέφτω
Εκεί πετυχαίνω σταματημένο ποδηλάτη, ρωτάω και μαθαίνω τα καλά νέα "!7 χλμ όλο κατηφόρα μέχρι Νιγρίτα" Επιτέλους κάποια καλά νέα
Ο Μάκης, όπως μου συστήθηκε αργότερα, μου έκανε παρέα στο κατέβασμα και προσφέρθηκε να με πάει μέχρι Σέρρες
Οπότε ξεκίνησε η ξενάγηση στον κάμπο των Σερρών. Φυσικά και περάσαμε και απο τις πιο "χαρούμενες" φυλακές που έχω δει
Η ευθεία Νιγρίτα Σερρών είναι η χαρά του ποδηλάτη. Όμορφο τοπίο, φαρδύς δρόμος, φλαταδούρα
Μετά μισή ώρα μπαίναμε Σέρρες
Ο Μάκης με συνόδευσε μέχρι το ξενοδοχείο, όπου και χαιρετηθήκαμε. Ευχαριστώ φίλε για την παρέα και σου εύχομαι ό,τι καλύτερο
Ήταν μια όμορφη μέρα, που κύλησε αναίμακτα
Η μέρα ξεκίνησε αγχωτικά. Έπρεπε να προετοιμαστω, να αλλάξω λάστιχο και να ξεκινήσω.
Πήρα πρωινό και στρώθηκα στη δουλειά
Η αυτοψία έδειξε ότι πάλι, όπου το 2ο λάστιχο, είχε ανοιξει η σαμπρελα στο ίδιο ακριβώς σημείο.
Ευχαρίστησα το ξενοδοχείο Prestige και πάτησα πετάλι
Μετά θυμήθηκα ότι όλη εκείνη την κατηφόρα που είχα κατέβει το βράδυ, έπρεπε να την ανέβω. Ακόμα τα ποδια ήταν βαριά, αλλά τι να έκανα...
Όμορφος οικισμός, αλλά μήπως θα έπρεπε να λέγεται Ανηφορόκαστρο;
Τράβηξα 4 χλμ μεσα στην πόλη και μετά άλλα 2 μέχρι την κορυφή του λόφου.
Φτάνοντας στο τόπο της χτεσινής τελευταίας στάσης, διαπίστωσα πόσο κοντά στην κορυφή είχα παραδώσει πνεύμα και χαμογέλασα. Δεν πρέπει να ήταν παραπάνω απο 100 μέτρα. "Έτσι την παθαίνουν και οι ορειβάτες" σκέφτηκα, φόρεσα αντιανεμικό γιατί έσταζα ιδρώτα και άρχισα να κατηφορίζω
Πέρασα τη Λητή και έστριψα βόρεια για Σέρρες
Ο καιρός ανοιξιάτικος, ο δρόμος ισιάδι και εγώ χαλαρά στα πετάλ. Σήμερα έπρεπε να γίνει μέρα ξεκούρασης, γιατί οι πρώτες 2 μου είχαν καταναλώσει πολλές δυνάμεις
Επόμενο χωριό ο Λαγκαδάς. Χωρίς να θυμάμαι ακριβώς το χάρτη ήξερα ότι μέχρι το Σοχό θα είχα (παλι) ανάβαση. Το πόσο, άγνωστο...
Φτάνοντας Κολχικό (και όχι Κολχική) είχα ήδη κάνει 30 χλμ. Ήταν ώρα για καφέ και τυρόπιτα. Σήμερα δεν θα έκανα το χτεσινό λάθος.
Μετά απο 35 λεπτά ήμουν πάλι στο δρόμο, βλέποντας απο ψηλά το χωριό, καθώς άρχιζε το βουνό. Σκέφτηκα ότι καλά έκανα και έφαγα καλά πριν
Τα πόδια πήγαιναν βαριά, λόγω της προηγούμενης μέρας.
Όποιος εξυπνάκιας ποδηλάτης ξαναπει ότι σε τέτοιο ταξίδι με 15 κιλά φορτίο, καλύτερα να έπαιρνα την κούρσα με μόνο 2 δίσκος εμπρός, ας έρθει παρέα να του δείξω.... Μικρός δίσκος λοιπόν, υπομονή και επιμονή.
Η κλίση ανέβαινε και πουθενά σκιά. Νερό είχα μπόλικο, χτυπάω τζελάκι και συνεχίζω
Το χειρότερο όταν ανεβαίνεις ένα άγνωστο βουνό, είναι να μην έχεις σημεία αναφοράς. Μόλις βρήκα ένα το έβαλα στο μυαλό μου, φαινόταν να κοντεύω για κορυφή
Παρόλα αυτά, έκανα πάλι λαθος. Αυτό ήταν ένα περίεργο βουνό, ανέβαινες κατεβαίνοντας, συνεχόμενα λοφάκια που σε ξεγελούσαν για κορυφές.
Βλέποντας ένα εκκλησάκι σταμάτησα για ανάσες και νερό. Ήταν ό,τι έπρεπε!
Σχεδόν έκανα μπάνιο ήπια και ξαναήπια νερό, έκανα μια προσευχή για να κρατήσουν τα λάστιχα μου και έφυγα.
Η στάση μου είχε κάνει καλό. Τώρα μπορούσα να κρατάω τέμπο στα λοφάκια. Κάποια στιγμή, έφτασα αυτό που φαινόταν κορυφή και άρχισα να κατεβαίνω, ανεβαίνοντας αυτή τη φορά. Τι περίεργο βουνό....
Σε λίγο έμπαινα στο Σοχό, και άρχισα να ψάχνω για φαγητό. Δεν πρόκειται να έκανα το λάθος της χθεσινής μέρας.
Έφαγα λοιπόν μια καλοψημένη χοιρινή υπό τον ήχο πολιτικοποιημένων Ελληναράδων (τι να κάνουμε, το είδος αφθονεί στην ύπαιθρο) πήρα οδηγίες για τα επόμενα χιλιόμετρα και ξεκίνησα πάλι
Μια γενναιόδωρη κατηφόρα μου έδωσε το χρόνο να χωνέψω λίγο
Μετά μερικά χιλιόμετρα έφτασα σε μια πινακίδα με πολλά ονόματα χωριών, αλλά πουθενά δεν έγραφε Νιγρίτα, εκεί που ήθελα να πάω. Πήρα και ενημέρωσα το κέντρο διοίκησης (την Αλεξία), δεν μου δόθηκε αντικρουόμενη οδηγία, οπότε συνέχισα.
Ένα τέταρτο μετά τηλέφωνο
"Γύρνα πίσω, πας λάθος"
"Αποκλείεται..."
"Είδα το χάρτη, πάς νότια ενώ πρέπει να πας βόρεια"
"Για κάτσε να δω κι εγώ..... Πού σου!" Ακολούθησαν μερικά γαλλικά, έκλεισα χάρτη, αναστροφή και πετάλι.
Είχα χάσει 8 χλμ αλλά ήμουν στο σωστό δρόμο. Ελληνικό μπάχαλο, τι να πει κανείς...
Άλλη μια ανηφόρα έσκασε. Πάμε πάλι, σκέφτηκα. Μετά όμως μισό χλιόμετρο έφτασα κορυφή και άρχισα να πέφτω
Εκεί πετυχαίνω σταματημένο ποδηλάτη, ρωτάω και μαθαίνω τα καλά νέα "!7 χλμ όλο κατηφόρα μέχρι Νιγρίτα" Επιτέλους κάποια καλά νέα
Ο Μάκης, όπως μου συστήθηκε αργότερα, μου έκανε παρέα στο κατέβασμα και προσφέρθηκε να με πάει μέχρι Σέρρες
Οπότε ξεκίνησε η ξενάγηση στον κάμπο των Σερρών. Φυσικά και περάσαμε και απο τις πιο "χαρούμενες" φυλακές που έχω δει
Η ευθεία Νιγρίτα Σερρών είναι η χαρά του ποδηλάτη. Όμορφο τοπίο, φαρδύς δρόμος, φλαταδούρα
Μετά μισή ώρα μπαίναμε Σέρρες
Ο Μάκης με συνόδευσε μέχρι το ξενοδοχείο, όπου και χαιρετηθήκαμε. Ευχαριστώ φίλε για την παρέα και σου εύχομαι ό,τι καλύτερο
Ήταν μια όμορφη μέρα, που κύλησε αναίμακτα
μπραβο σπυρο συνεχισε ετσι δυνατα.θα τα πουμε τη δεκατη μερα
ΑπάντησηΔιαγραφήλαθος την ενατη μερα θα τα πουμε οταν περνας απο πτολεμαιδα.
ΑπάντησηΔιαγραφή