134 χλμ 920 μ
Πήρα τις βιταμίνες μου, πήρα και ένα ντεπόν καλού κακούκαι στις 9 ήμουν έτοιμος για το μεγάλο ταξίδι
Ο Δημήτρης Χρόνης, ένας απο τους χορηγούς μου (Κτήμα Χρόνη) είχε προσφερθεί να με συνοδέψει για μερικά χιλιόμετρα. Τον περίμενα στον κύκλο, στην είσοδο της πόλης
Σε λίγο έφτασε με τη γυναίκα του Βιβή και οι τρεις μαζί ξεκινήσαμε χαλαρά. Έτσι ήταν και το πρέπον για πρώτη μέρα στο δρόμο
Μετά απο αρκετή κουβέντα, η Βεύη εμφανίστηκε μπροστά μας.
Σταματήσαμε για υδροδοσία και αρχίσαμε να ανεβαίνουμε για Κέλλη. Ευτυχώς ακόμα δεν είχε ζέστη και η ώρα περνούσε ευχάριστα
Πιάσαμε κατηφόρα αλλά έπρεπε να κάνουμε μια στάση στη λιμνη Πετρών
Η Βεγορίτιδα απο ψηλά
Το ζευγαράκι σε σχηματισμό
και το Καιμάκ στο βάθος...
Μόλις μερικά χιλιόμετρα μας χώριζαν από τον καφέ μας. Φτάσαμε Άρνισα, χαλαρώσαμε και χαιρετηθήκαμε. Ευχαριστώ για τη συνοδεία παίδες
Πριν αποχωριστώ τη λίμνη, τράβηξα μερικες αναμνηστικές
και μετά, εγώ και η αφεντία μου συνεχίσαμε
Ο αέρας όμως δεν ήταν με το μέρος μου
Μετά μερικά χιλιόμετρα, περνούσα έξω απο Έδεσσα` είχα ήδη κάνει 70 χλμ, παραπάνω απο τα μισά της μέρας
Ευχαριστήθηκα δεόντως την κατηφόρα των 5 χλμ, και συνέχισα για Σεβαστιανά. Από εκεί ήταν μια ευθεία (σχεδόν) για Νάουσα. Στη φωτο, στο βάθος φαίνεται η Νάουσα
Χωρίς καμμιά προειδοποίηση, χτύπησα "τοίχο". Πώς πηγαίνεις με τ αμάξι και βγάζεις ταχύτητα; ένα τετοιο πραγμα. Η ταχύτητα έπεσε απότομα, αρχισα να ζεσταίνομαι, να δυσκολεύομαι να πάρω ανάσες. Χτύπησα ένα τζελάκι με μαγνήσιο και κάτι έκανε (ακούς Γρηγόρη;)
Αλλά δεν πήγαινε άλλο. Σταμάτησα στο πρώτο χωριό και πλακώθηκα στο νερό
Μετά κατάλαβα ότι μάλλον τα δέκατα είχαν ξαναγυρίσει, γιατί με έτσουζαν τα μάτια μου. Χρειαζόμουν κάτι αλμυρό, κάτι σαν κανονική τροφή. Υπολόγιζα ότι ο Κοπανός, το χωριό όπου θα έβγαινα απο τον κεντρικό για να ανέβω Νάουσα, ήταν καμιά 10ρια χλμ.
Τελικά είχα χάσει τη μπάλα και ήταν πάνω απο τα διπλά! Ευτυχώς ο δρόμος απόκτησε μια ελαφρά κατωφέρεια και μπόρεσα να αναπτύξω κάποια ταχύτητα.
Φτάνοντας στο χωριό, παρήγγειλα μια μερίδα μπιφτέκια και πατάτες με έξτρα αλάτι. Είχα τελικά σχεδόν αφυδατωθεί.
Ανανεωμένος συνέχισα για τη Σχολή του Αριστοτέλη, ενώ στο βάθος φαινόταν η Νάουσα
Το Νυμφαίο, όπως ονομάζεται η περιοχή είναι πνιγμένο στη βλάστηση και στο νερό. Μπορείς άνετα να φανταστείς αρχαίους Έλληνες να ξεπροβάλλουν πίσω απο κάποιο βράχο, φιλοσοφώντας το νόημα της ζωής
Στο δρόμο και πάλι για Νάουσα
Κάπου πριν την πόλη με περίμενε ένα κρυμμένο 16αρι. Ορθοπέταλο, πόνος και βγήκε. Ακόμα μερικές ανηφόρες και για αποζημίωση μια πανοραμική
Βγήκα τελικά στην πολη και το τεπόζιτο χρειαζόταν ανεφοδιασμό. Σταμάτησα λοιπόν για παγωτάκι!
Κόσμος με χάζευε, προφανώς η ελληνική σημαία τους δημιουργούσε ερωτηματικά, αλλά κανένας δεν έμπαινε στον κόπο να ρωτήσει. Καλύτερα, γιατί έτσι απόλαυσα το παγωτό μου ανεπηρέαστος!!
Μετά βουρ στην κατηφόρα. Ο ήλιος έμπαινε και εγώ έπρεπε να γυρίσω Σκύδρα, όπου και θα διανυκτέρευα πριν νυχτώσει.
Στα μέσα της επιστροφής κοντοστάθηκα. Ο ήλιος έπεφτε πίσω απο το Βέρμιο και έπρεπε να το αποθανατίσω
Πλακώθηκα στην επιστροφή και σχεδόν στις 7 έμπαινα Σκύδρα. Ούτε ραντεβού να είχα δλδ
Βρήκα εύκολα το ξενοδοχείο και ετοιμάστηκα για αποθεραπεία. Ελπίζω αύριο να έχω απαλλαγεί απο την ίωση.
Τελικά αποδείχθηκε δύσκολη, για πρώτη μέρα!
Πήρα τις βιταμίνες μου, πήρα και ένα ντεπόν καλού κακούκαι στις 9 ήμουν έτοιμος για το μεγάλο ταξίδι
Ο Δημήτρης Χρόνης, ένας απο τους χορηγούς μου (Κτήμα Χρόνη) είχε προσφερθεί να με συνοδέψει για μερικά χιλιόμετρα. Τον περίμενα στον κύκλο, στην είσοδο της πόλης
Σε λίγο έφτασε με τη γυναίκα του Βιβή και οι τρεις μαζί ξεκινήσαμε χαλαρά. Έτσι ήταν και το πρέπον για πρώτη μέρα στο δρόμο
Μετά απο αρκετή κουβέντα, η Βεύη εμφανίστηκε μπροστά μας.
Σταματήσαμε για υδροδοσία και αρχίσαμε να ανεβαίνουμε για Κέλλη. Ευτυχώς ακόμα δεν είχε ζέστη και η ώρα περνούσε ευχάριστα
Πιάσαμε κατηφόρα αλλά έπρεπε να κάνουμε μια στάση στη λιμνη Πετρών
Η Βεγορίτιδα απο ψηλά
Το ζευγαράκι σε σχηματισμό
και το Καιμάκ στο βάθος...
Μόλις μερικά χιλιόμετρα μας χώριζαν από τον καφέ μας. Φτάσαμε Άρνισα, χαλαρώσαμε και χαιρετηθήκαμε. Ευχαριστώ για τη συνοδεία παίδες
Πριν αποχωριστώ τη λίμνη, τράβηξα μερικες αναμνηστικές
και μετά, εγώ και η αφεντία μου συνεχίσαμε
Ο αέρας όμως δεν ήταν με το μέρος μου
Μετά μερικά χιλιόμετρα, περνούσα έξω απο Έδεσσα` είχα ήδη κάνει 70 χλμ, παραπάνω απο τα μισά της μέρας
Ευχαριστήθηκα δεόντως την κατηφόρα των 5 χλμ, και συνέχισα για Σεβαστιανά. Από εκεί ήταν μια ευθεία (σχεδόν) για Νάουσα. Στη φωτο, στο βάθος φαίνεται η Νάουσα
Χωρίς καμμιά προειδοποίηση, χτύπησα "τοίχο". Πώς πηγαίνεις με τ αμάξι και βγάζεις ταχύτητα; ένα τετοιο πραγμα. Η ταχύτητα έπεσε απότομα, αρχισα να ζεσταίνομαι, να δυσκολεύομαι να πάρω ανάσες. Χτύπησα ένα τζελάκι με μαγνήσιο και κάτι έκανε (ακούς Γρηγόρη;)
Αλλά δεν πήγαινε άλλο. Σταμάτησα στο πρώτο χωριό και πλακώθηκα στο νερό
Μετά κατάλαβα ότι μάλλον τα δέκατα είχαν ξαναγυρίσει, γιατί με έτσουζαν τα μάτια μου. Χρειαζόμουν κάτι αλμυρό, κάτι σαν κανονική τροφή. Υπολόγιζα ότι ο Κοπανός, το χωριό όπου θα έβγαινα απο τον κεντρικό για να ανέβω Νάουσα, ήταν καμιά 10ρια χλμ.
Τελικά είχα χάσει τη μπάλα και ήταν πάνω απο τα διπλά! Ευτυχώς ο δρόμος απόκτησε μια ελαφρά κατωφέρεια και μπόρεσα να αναπτύξω κάποια ταχύτητα.
Φτάνοντας στο χωριό, παρήγγειλα μια μερίδα μπιφτέκια και πατάτες με έξτρα αλάτι. Είχα τελικά σχεδόν αφυδατωθεί.
Ανανεωμένος συνέχισα για τη Σχολή του Αριστοτέλη, ενώ στο βάθος φαινόταν η Νάουσα
Το Νυμφαίο, όπως ονομάζεται η περιοχή είναι πνιγμένο στη βλάστηση και στο νερό. Μπορείς άνετα να φανταστείς αρχαίους Έλληνες να ξεπροβάλλουν πίσω απο κάποιο βράχο, φιλοσοφώντας το νόημα της ζωής
Στο δρόμο και πάλι για Νάουσα
Κάπου πριν την πόλη με περίμενε ένα κρυμμένο 16αρι. Ορθοπέταλο, πόνος και βγήκε. Ακόμα μερικές ανηφόρες και για αποζημίωση μια πανοραμική
Βγήκα τελικά στην πολη και το τεπόζιτο χρειαζόταν ανεφοδιασμό. Σταμάτησα λοιπόν για παγωτάκι!
Κόσμος με χάζευε, προφανώς η ελληνική σημαία τους δημιουργούσε ερωτηματικά, αλλά κανένας δεν έμπαινε στον κόπο να ρωτήσει. Καλύτερα, γιατί έτσι απόλαυσα το παγωτό μου ανεπηρέαστος!!
Μετά βουρ στην κατηφόρα. Ο ήλιος έμπαινε και εγώ έπρεπε να γυρίσω Σκύδρα, όπου και θα διανυκτέρευα πριν νυχτώσει.
Στα μέσα της επιστροφής κοντοστάθηκα. Ο ήλιος έπεφτε πίσω απο το Βέρμιο και έπρεπε να το αποθανατίσω
Πλακώθηκα στην επιστροφή και σχεδόν στις 7 έμπαινα Σκύδρα. Ούτε ραντεβού να είχα δλδ
Βρήκα εύκολα το ξενοδοχείο και ετοιμάστηκα για αποθεραπεία. Ελπίζω αύριο να έχω απαλλαγεί απο την ίωση.
Τελικά αποδείχθηκε δύσκολη, για πρώτη μέρα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου