To Ταξίδι ξεκινά....

Δελτίο Τύπου

Την Τρίτη 2/10, θα ξεκινήσω το ποδηλατικό μου οδοιπορικό από την πόλη της Φλώρινας, στα χνάρια της Αρχαίας Μακεδονίας. Αυτό το ταξίδι αποτελεί τη δική μου αντίδραση, απέναντι στη θλιβερή πραγματικότητα που βιώνουμε καθημερινά.

Η πορεία που διάλεξα είναι συμβολική. O Φίλιππος Β’, ένωσε την Μακεδονία και ισχυροποίησε την Ελλάδα. Αν και εμείς ενωθούμε σαν λαός, μπορούμε να ξεπεράσουμε τα πάντα. 

Θα καλύψω 1200 χιλιόμετρα μέσα σε 10 ημέρες και θα επισκεφτώ 23 πόλεις, οι οποίες αποτελούσαν τμήμα του Μακεδονικού Βασιλείου, αρχαιολογικούς χώρους και μουσεία. 

Οι πόλεις που θα επισκεφθώ είναι οι εξής: Βεύη, Κέλλη, Σκύδρα, Μιέζα, Νάουσα, Πέλλα, Κρηστώνη, Λητή, Τερπνή, Σέρρες, Φίλιπποι, Καβάλα, Αμφίπολη, Όλυνθος, Ποτίδαια, Σίνδος, Χαλάστρα, Βεργίνα, Διόν, Σέρβια, Αιανή, Άργος Ορεστικό, Καστοριά.

Η διαδρομή που θα ακολουθήσω είναι η εξής:

1.      Τρίτη 2/10               Φλώρινα -Έδεσσα-Νάουσα-Σκύδρα(Δ)

2.      Τετάρτη 3/10          Σκύδρα-Πέλλα-Κιλκίς-Κρηστώνη -Ωραιόκαστρο(Δ)

3.      Πέμπτη 4/10            Ωραιόκαστρο-Λητή-Νιγρίτα-Σέρρες(Δ)

4.      Παρασκευή 5/10     Σέρρες-Δράμα-Φίλλιποι-Καβάλα-Νέα Πέραμος(Δ)

5.      Σάββατο 6/10          Νέα Πέραμος-Αμφίπολη-Απολλωνία-Πολύγυρος(Δ)

6.      Κυριακή 7/10          Πολύγυρος-Όλυνθος-Ποτίδαια-Νέα Μουδανιά-Θεσσαλονίκη(Δ)

7.      Δευτέρα 8/10           Θεσσαλονίκη-Σίνδος-Χαλάστρα-Βεργίνα-Κατερίνη(Δ)

8.      Τρίτη 9/10               Κατερίνη-Δίον-Ριζώματα-Δάσκιο-Βελβεντός-Σέρβια(Δ)

9.      Τετάρτη 10/10         Σέρβια-Αιανή-Κοζάνη-Πτολεμαίδα-Άργος Ορεστικό(Δ)

10.  Πέμπτη 11/10          Άργος Ορεστικό-Καστοριά-Πισοδέρι-Φλώρινα

Αν και θα ποδηλατώ χωρίς συνοδεία, σκοπός μου είναι να συναντήσω και να ποδηλατήσω παρέα με ανθρώπους που έχουμε τους ίδιους προβληματισμούς.

Θέλω να ευχαριστήσω τους ανθρώπους που πίστεψαν σε αυτήν την ποδηλατική δράση και την υποστήριξαν:

Forbikes, GBF, Ποδηλατόραμα, Ουλιάρης, Μπέλλης, Total Market Σουμπάσης, Baccara, Οδός Ονείρων, Pc North, Just Design, Κτήμα Χρόνης

Πληροφορίες για το οδοιπορικό υπάρχουν αναρτημένες στο ιστολόγιο μου. Επίσης, κατά τη διάρκεια του 10ήμερου ταξιδιού, θα υπάρχουν καθημερινές ενημερώσεις μέσα από τη σελίδα μου στο fb

https://www.facebook.com/Perifanoi.ws.Ellines

http://perifanoi-os-ellines.blogspot.gr

Σπύρος Καρατζούλης

Φλώρινα    

Φιλοπατρία είναι...

Μια "παράξενη" λέξη, μια παρεξηγημένη ίσως λέξη απο πολλούς, μια λέξη που σημαίνει πολλά, αλλά τι σημαίνει ακριβώς;

• Φιλοπατρία είναι ο έρωτας του Έλληνα για τον τόπο του. Είναι το ύψιστο εκείνο συναίσθημα που νιώθει ο Έλληνας για τα βουνά, τα δάση, τις κοιλάδες, τις πεδιάδες, τα ποτάμια, τις λίμνες, τις ακτές, τις θάλασσες, τα νησιά και όλα όσα συνιστούν το φυσικό του περιβάλλον, την πανέμορφη ελληνική Φύση.

• Φιλοπατρία είναι ο έρωτας του Έλληνα για τα χωριά και τις πόλεις του, για τους τόπους όπου έζησαν, έδρασαν και δημιούργησαν οι πρόγονοί του.

• Φιλοπατρία είναι ο έρωτας του Έλληνα για την ιστορία του. Το συναίσθημα υπερηφάνειας για τα ανυπέρβλητα κατορθώματα των προγόνων του.

• Φιλοπατρία είναι ο έρωτας του Έλληνα για τον πολιτισμό του. Για τα λαμπρότατα επιτεύγματα των προγόνων του.

• Φιλοπατρία είναι η τάση του Έλληνα να μιμείται σε περίσταση ανάγκης τους προγόνους του στους αγώνες τους για την ελευθερία.

• Φιλοπατρία είναι η προθυμία του Έλληνα να υπερασπιστεί αυτόν τον τόπο.

• Φιλοπατρία είναι το συναίσθημα της πικρίας του Έλληνα απέναντι στις υπόδουλες ελληνικές πατρίδες. Διότι ο «τόπος» προς τον οποίο απευθύνεται η φιλοπατρία του Έλληνα υπερβαίνει κατά πολύ τα όρια του νεοελληνικού κράτους.

• Φιλοπατρία είναι η υποχρέωση που νιώθει ο Έλληνας να ασχολείται με τα κοινά, την οποία θεωρεί ως σημαντικότερη από την ενασχόληση με τις ιδιωτικές του υποθέσεις.

• Φιλοπατρία, ακόμη, είναι η υιοθέτηση και η πρακτική εφαρμογή των αρχών της ισότητας και της δημοκρατίας, του ιδανικότερου και ανυπέρβλητου συστήματος συμβίωσης ελεύθερων πολιτισμένων ανθρώπων που επινόησαν οι πρόγονοί μας.

• Φιλοπατρία, εντέλει, είναι ο έρωτας της ελευθερίας.

Πηγή  http://molonlabe.blog.com

Θα πάρω φόρα!

Όχι ακόμα δεν έχω πάρει φόρα για να ξεκινήσω το ταξίδι. Οσονούπω...

Προς το παρόν, ένα τραγούδι που οι στίχοι με αντιπροσωπεύουν απόλυτα

Στίχοι: Κίτρινα Ποδήλατα
Μουσική: Κίτρινα Ποδήλατα
Πρώτη εκτέλεση: Κίτρινα Ποδήλατα


Θα πάρω φόρα

Γίναμε σκλάβοι δέκα τυπάκων
που τον πλανήτη τον κρεμάνε σαν μπρελόκ
θερίζουν πλούτη και σπέρνουν πείνα
θέλουν να δουν να φτύνουμε αίμα στη ρουτίνα
νοιάζονται τόσο για τα παιδιά σου
τους ψηφοφόρους που ’χεις μέσα στην κοιλιά σου
θα τους σπουδάσουν, δουλειά να πιάσουν
και με ρουσφέτια υποκλίσεις να χορτάσουν.

Μα εγώ θα ζήσω μέσα στη μέρα
θέλω τα χέρια να σηκώνω στον αέρα
θέλω τον ήλιο και οξυγόνο
κι αυτό το μέλλον με ελπίδα ν’ ανταμώνω
θέλω οξυγόνο, θέλω να ζήσω, θέλω να ζήσω, θέλω να ζήσω.

Κι άμα τα πάρω, θα πάρω φόρα
θα σας ρημάξω στις κλοτσιές στην ανηφόρα
άμα τα πάρω, δε θα μπορέσουν
δυο διμοιρίες από Μ.Α.Τ. να με βολέψουν
κι έτσι πλανιέμαι, έτσι ξεχνιέμαι
κρύβομαι μέσα μου και κάνω πανικό
έτσι πλανιέμαι, έτσι ξεχνιέμαι
τη φαντασία μου χορεύω στο κενό.

Αξιοπρέπεια κι αρχές λείπουν ταξίδι
και την καρδιά μας που διψά ποτίζουν ξίδι
ματαιόδοξοι μασόνοι κυβερνάνε ρε
μα οι μεγάλοι χορηγοί που πολύ μας αγαπάνε
θα μας γλιτώσουν, είναι σπουδαίοι
θα μας αφήσουν να ρημάξουμε στα βράχια τελευταίοι
δημοκρατία κι αξιοκρατία
πλέον πωλούνται σε πανέρια σ’ ευκαιρία
μα εμείς πονάμε αυτό τον τόπο
σφίγγουμε δόντια και λουριά για την Ελλάδα, ρε γαμώ το
νομίζουνε ποτέ δε θα μιλάμε,
όμως τα πρόβατα τους λύκους θα τους φάνε.

Γι’ αυτό θα ζήσω μέσα στη μέρα
θέλω τα χέρια να σηκώνω στον αέρα
θέλω τον ήλιο και οξυγόνο
κι αυτό το μέλλον με ελπίδα ν’ ανταμώνω
αχ Ελλάδα, σ’ αγαπώ και βαθιά σ’ ευχαριστώ
που με έμαθες ποτέ να μην κωλώνω.

Κι άμα τα πάρω, θα πάρω φόρα
θα σας ρημάξω στις κλοτσιές στην ανηφόρα
άμα τα πάρω, δε θα μπορέσουν
δυο διμοιρίες από Μ.Α.Τ. να με βολέψουν
κι έτσι πλανιέμαι, έτσι ξεχνιέμαι
κρύβομαι μέσα μου και κάνω πανικό
έτσι πλανιέμαι, έτσι ξεχνιέμαι
τη φαντασία μου χορεύω στο κενό.

Τηρώντας αποστάσεις...

Τους μήνες που προετοίμαζα το ταξίδι, ήμουν απασχολημένος με το σχεδιασμό του, τη διάρκεια του, τις προμήθειες, και άλλα θέματα σχετικά με την οργάνωση. 

Δεν είχα σκεφτεί τι αντίκτυπο θα είχε στον κόσμο, όταν θα μάθαινε για αυτό το ταξίδι. Ήμουν φυσικά περίεργος.  Ήξερα ότι θα υπήρχε μια μερίδα του κόσμου που θα έχανε το μήνυμα, που θα διαφωνούσε με την ενέργεια αυτήν καθαυτή, που θα θεωρούσε μη πρακτικό, ίσως ανούσιο, αυτό το ποδηλατικό ταξίδι. Βέβαια δεν μπορούσα να ξέρω πόσο μεγάλη η μικρή θα ήταν η μερίδα αυτή, αλλά εκείνο τον καιρό δεν με απασχολούσε και πολύ αυτή η σκέψη.

Τον Σεπτέμβριο, όπου και ανακοίνωσα το ταξίδι ανακάλυψα ότι η παραπάνω μερίδα ήταν αρκετά μεγάλη. "Κανένα πρόβλημα εδώ", σκέφτηκα "...ακόμα έχουμε δημοκρατία και ελευθερία σκέψης σε αυτή τη χώρα".

Παρόλα αυτά, το περίεργο της υπόθεσης ήταν η "αποχή", η μη συμμετοχή, η μη διατύπωση γνώμης όχι απο αγνώστους ανθρώπους, αλλά απο γνωστούς. Φίλοι και γνωστοί τήρησαν σιγή ιχθύος ή χρησιμοποίησαν τυπικές φράσεις για να επικροτήσουν την ενέργεια. Μερικοί είπαν ότι ο τίτλος "περήφανοι" κάπως δεν ταίριαζε, αφήνοντας να εννοηθεί ότι ήταν ίσως εθνικιστικός. Οι περισσότεροι όμως απλά τήρησαν αποστάσεις ασφαλείας.

Θα μπορούσα να το δικαιολογήσω σε ανθρώπους, που δεν με γνωρίζουν, που με ανακαλύπτουν για πρώτη φορά μέσω του διαδικτύου. Απο την άλλη, αυτή ακριβώς η ομάδα ανθρώπων που δεν με γνωρίζει προσωπικά, είναι αυτή που με στηρίζει περισσότερο. Παράλογο; Όχι. Κατ εμέ, υπάρχει εξήγηση.

Η Ελλάδα περνάει κρίση, κρίση πνευματική πάνω απ όλα, και μετά κρίση οικονομική. Τα πάντα τελούν υπό αμφισβήτηση και όπως πάντα οι Έλληνες έχουν φτάσει στα άκρα. Η μισή Ελλάδα πάλλεται απο εθνικιστικό πυρετό και η υπόλοιπη μισή απλά απέχει και αδιαφορεί. Και οι κυβερνώντες κάνουν αυτό που ξέρουν να κάνουν καλύτερα εδώ και τόσα χρόνια απο τη Μεταπολίτευση και μετά` να εκμεταλλεύονται όσο μπορούν την λαική απουσία. Διαίρει και βασίλευε, η γνωστή αλάθητη τακτική, που χρησιμοποιούσαν ηγεμόνες και δικτάτορες ανά τους αιώνες.

Μήπως τελικά καταντήσαμε Αμερική, όπου τα πάντα περνούν απο το κόσκινο του πολιτικά ορθού; Μήπως ακόμα μια φορά, βλέπουμε το δέντρο αλλά χάνουμε το δάσος; Μήπως ξεχάσαμε ότι είμαστε πρώτα Έλληνες και μετά Ευρωπαίοι; Όταν η φιλοπατρία εκλαμβάνεται σαν ελάττωμα και όχι σαν προτέρημα, τότε βαδίζουμε, σαν λαός, σε σκοτεινά μονοπάτια....

Όταν με ρωτούν "τι πιστεύεις ότι θα καταφέρεις, κάνοντας αυτό το ταξίδι;" απαντώ πολύ απλά "Τίποτα. Απλά εκφράζω τη δική μου αγανάκτηση, εξωτερικεύω τις δικές μου ανησυχίες, μεταφέρω ένα μήνυμα αισιοδοξίας, ενάντια στη μιζέρια των ημερών". Αυτό και μόνο αυτό.

Πιστεύω ότι αν ο καθένας κάνει κάτι μικρό, όλοι μαζί μπορούμε να κάνουμε κάτι μεγάλο. Θα ήθελα το μήνυμα που μεταφέρω να προβληματίσει τον κόσμο, να τον κάνει να σκεφτεί διαφορετικά. Όταν αλλάζεις τον τρόπο που σκέφτεσαι, αλλάζεις και τη συμπεριφορά σου.

Δεν χρειάζεται να τηρούμε αποστάσεις, χρειάζεται να συσπειρωθούμε, να ενωθούμε βαζοντας στην άκρη προσωπικές διαφορές. Τότε και μόνο τότε, θα μπορέσουμε όλοι μαζί να ξεπεράσουμε και αυτήν την κρίση.

Το Ανάκτορο των Αιγών

Στους πρόποδες του λόφου της ακρόπολης, σε ένα υπερυψωμένο άνδηρο που δεσπόζει στο χώρο και σημαδεύεται από μια αιωνόβια βελανιδιά, σώζονται τα εντυπωσιακά ερείπια του ανακτόρου, που σφραγίζουν με την επιβλητική παρουσία τους, ακόμη και σήμερα, την εικόνα των ερειπίων της πόλης. 

Ήταν το ενδιαίτημα που φιλοξένησε, σε όλη τη διάρκεια της ανεξαρτησίας του Μακεδονικού βασιλείου, μέλη των δύο δυναστειών που χειρίστηκαν τις τύχες του, των Τημενιδών και των Αντιγονιδών, όταν επέστρεφαν στην παλιά πρωτεύουσά τους για επίσημες τελετές. Μορφολογικά, επαναλαμβάνει σε μεγάλη κλίμακα την κάτοψη της αρχαιοελληνικής οικίας, με εσωτερική περίστυλη αυλή και δωμάτια γύρω της.

Το ανάκτορο είχε μήκος 78 μ. και ύψος 13,60 μ. και απλωνόταν σε έκταση 15 στρ. περίπου (χώρο μεγαλύτερο από αυτόν της σημερινής Βουλής), με δυνατότητα φιλοξενίας και στέγασης 4.000 ατόμων και συμποσίων με 500 καλεσμένους. Αρχιτέκτονας και κατασκευαστής του εικάζεται ότι ήταν ο περίφημος Πύθεος, που σχεδίασε το Μαυσωλείο της Αλικαρνασσού (355–350 π.Χ.), ένα από τα 7 θαύματα του αρχαίου κόσμου, καθώς και το ναό της Αθηνάς Πολιάδος στην Πριήνη της Μ. Ασίας. 

Το σημαντικό αυτό μνημείο, που χρονολογείται στο β’ μισό του 4ου αιώνα π.Χ., αποτελούσε βασικό πόλο του οικοδομικού προγράμματος του Φιλίππου Β'. Θα πρέπει να είχε ολοκληρωθεί πριν το 336 π.Χ., όταν ο βασιλιάς με πρόφαση τους γάμους της κόρης του Κλεοπάτρας με το βασιλιά των Μολοσσών της Ηπείρου Αλέξανδρο γιόρτασε εδώ την παντοδυναμία του. Για τη δόμησή του απαίτησε τη μεταφορά 13.000 κυβικών μέτρων πωρόλιθου, που φορτώθηκαν σε βοϊδάμαξες από τα λατομεία του γειτονικού Βερμίου, 12 χλμ. μακριά από τις Αιγές. Μονάχα αυτοί οι πωρόλιθοι σε σημερινές τιμές, θα κόστιζαν περίπου 26 εκατομμύρια ευρώ! Χώρια τα άλλα δομικά και διακοσμητικά υλικά. Τα αρχιτεκτονικά μέλη του ανακτόρου καλύπτονταν από γαλάζια έως και κόκκινα λεπτότατα κονιάματα που έλαμπαν και θάμπωναν τις προσωπικότητες που έφταναν στην αυλή του βασιλιά της Μακεδονίας. 

Το ανάκτορο οργανώνεται γύρω από μια μεγάλη περίστυλη αυλή και περιλαμβάνει τέμενος (Θόλο) αφιερωμένο στον Ηρακλή Πατρώο και πολυτελείς χώρους συμποσίων για τον βασιλιά και τους αξιωματούχους. Σε έναν από αυτούς σώζεται μωσαϊκό δάπεδο. Με έκταση περίπου 9.250 τ.μ. στο ισόγειο, το κτίριο, μεγάλο τμήμα του οποίου ήταν διώροφο, είναι μεγαλύτερο από τα ελληνιστικά ανάκτορα της Δημητριάδος και του Περγάμου, ενώ σώζεται πολύ καλύτερα και η μορφή του είναι πολύ πιο σαφής και ευανάγνωστη από «τα βασίλεια» της Πέλλας, που γνώρισαν πολλές επεκτάσεις και τροποποιήσεις. Ενταγμένο στην ίδια οικοδομική ενότητα με το θέατρο που βρίσκεται δίπλα του, το μεγάλο ορθογώνιο κτίριο είναι προσανατολισμένο σύμφωνα με τους γεωγραφικούς άξονες. Εξοπλισμένο με όλες τις ανέσεις της εποχής το ανάκτορο διέθετε ένα άψογο σύστημα αποχέτευσης αλλά και ύδρευσης που έφερνε μέχρι εδώ το δροσερό νερό από τις πηγές του βουνού.

Πηγή  http://history-pages.blogspot.gr

Ομιλία Θεόδωρου Κολοκοτρώνη στην Πνύκα

Την 7 Οκτωβρίου 1838 ο Στρατηγός Θεόδωρος Κολοκοτρώνης επισκέφθηκε το A’ Γυμνάσιο Αθηνών στο οποίο μεταξύ άλλων παρακολούθησε παράδοση μαθήματος από τον Γυμνασιάρχη κ. Γεννάδιο. Ενθουσιασμένος από την όλη διαδικασία της διδασκαλίας, αλλά και την παρουσία των μαθητών, εξέφρασε προς τον γυμνασιάρχη την επιθυμία να μιλήσει προς τους μαθητές. Ο κ. Γεννάδιος αποδέχθηκε την πρόταση με ιδιαίτερη ευχαρίστηση και όρισε ως τόπο ομιλίας την Πνύκα λόγω ανεπάρκειας του υπάρχοντος χώρου. Μόλις διαδόθηκε το γεγονός, συγκεντρώθηκε μεγάλο πλήθος από πολίτες όλων των τάξεων και επαγγελμάτων προκειμένου να παρακολουθήσει την ομιλία.

Ο λόγος του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη μεταφέρεται αυτούσιος όπως δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “ΑΙΩΝ” την 13 Νοεμβρίου 1838.


Παιδιά μου!

Εἰς τὸν τόπο τοῦτο, ὁποὺ ἐγὼ πατῶ σήμερα, ἐπατοῦσαν καὶ ἐδημηγοροῦσαν τὸν παλαιὸ καιρὸ ἄνδρες σοφοί, καὶ ἄνδρες μὲ τοὺς ὁποίους δὲν εἶμαι ἄξιος νὰ συγκριθῶ καὶ οὔτε νὰ φθάσω τὰ ἴχνη των. Ἐγὼ ἐπιθυμοῦσα νὰ σᾶς ἰδῶ, παιδιά μου, εἰς τὴν μεγάλη δόξα τῶν προπατόρων μας, καὶ ἔρχομαι νὰ σᾶς εἰπῶ, ὅσα εἰς τὸν καιρὸ τοῦ ἀγῶνος καὶ πρὸ αὐτοῦ καὶ ὕστερα ἀπ᾿ αὐτὸν ὁ ἴδιος ἐπαρατήρησα, καὶ ἀπ᾿ αὐτὰ νὰ κάμωμε συμπερασμοὺς καὶ διὰ τὴν μέλλουσαν εὐτυχίαν σας, μολονότι ὁ Θεὸς μόνος ἠξεύρει τὰ μέλλοντα. Καὶ διὰ τοὺς παλαιοὺς Ἕλληνας, ὁποίας γνώσεις εἶχαν καὶ ποία δόξα καὶ τιμὴν ἔχαιραν κοντὰ εἰς τὰ ἄλλα ἔθνη τοῦ καιροῦ των, ὁποίους ἥρωας, στρατηγούς, πολιτικοὺς εἶχαν, διὰ ταῦτα σας λέγουν καθ᾿ ἡμέραν οἱ διδάσκαλοί σας καὶ οἱ πεπαιδευμένοι μας. Ἐγὼ δὲν εἶμαι ἀρκετός. Σᾶς λέγω μόνον πὼς ἦταν σοφοί, καὶ ἀπὸ ἐδῶ ἐπῆραν καὶ ἐδανείσθησαν τὰ ἄλλα ἔθνη τὴν σοφίαν των.

Εἰς τὸν τόπον, τὸν ὁποῖον κατοικοῦμε, ἐκατοικοῦσαν οἱ παλαιοὶ Ἕλληνες, ἀπὸ τοὺς ὁποίους καὶ ἡμεῖς καταγόμεθα καὶ ἐλάβαμε τὸ ὄνομα τοῦτο. Αὐτοὶ διέφεραν ἀπὸ ἡμᾶς εἰς τὴν θρησκείαν, διότι ἐπροσκυνοῦσαν τὲς πέτρες καὶ τὰ ξύλα. Ἀφοῦ ὕστερα ἦλθε στὸν κόσμο ὁ Χριστός, οἱ λαοὶ ὅλοι ἐπίστευσαν εἰς τὸ Εὐαγγέλιό του, καὶ ἔπαυσαν νὰ λατρεύουν τὰ εἴδωλα. Δὲν ἐπῆρε μαζί του οὔτε σοφοὺς οὔτε προκομμένους, ἀλλ᾿ ἁπλοὺς ἀνθρώπους, χωρικοὺς καὶ ψαράδες, καὶ μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἔμαθαν ὅλες τὲς γλῶσσες τοῦ κόσμου, οἱ ὁποῖοι, μολονότι ὅπου καὶ ἂν ἔβρισκαν ἐναντιότητες καὶ οἱ βασιλεῖς καὶ οἱ τύραννοι τοὺς κατέτρεχαν, δὲν ἠμπόρεσε κανένας νὰ τοὺς κάμῃ τίποτα. Αὐτοὶ ἐστερέωσαν τὴν πίστιν.

Οἱ παλαιοὶ Ἕλληνες, οἱ πρόγονοί μας, ἔπεσαν εἰς τὴν διχόνοια καὶ ἐτρώγονταν μεταξύ τους, καὶ ἔτσι ἔλαβαν καιρὸ πρῶτα οἱ Ρωμαῖοι, ἔπειτα ἄλλοι βάρβαροι καὶ τοὺς ὑπόταξαν. Ὕστερα ἦλθαν οἱ Μουσουλμάνοι καὶ ἔκαμαν ὅ,τι ἠμποροῦσαν, διὰ νὰ ἀλλάξη ὁ λαὸς τὴν πίστιν του. Ἔκοψαν γλῶσσες εἰς πολλοὺς ἀνθρώπους, ἀλλ᾿ ἐστάθη ἀδύνατο νὰ τὸ κατορθώσουν. Τὸν ἕνα ἔκοπταν, ὁ ἄλλος τὸ σταυρό του ἔκαμε. Σὰν εἶδε τοῦτο ὁ σουλτάνος, διόρισε ἕνα βιτσερὲ [ἀντιβασιλέα], ἕναν πατριάρχη, καὶ τοῦ ἔδωσε τὴν ἐξουσία τῆς ἐκκλησίας. Αὐτὸς καὶ ὁ λοιπὸς κλῆρος ἔκαμαν ὅ,τι τοὺς ἔλεγε ὁ σουλτάνος. Ὕστερον ἔγιναν οἱ κοτζαμπάσηδες [προεστοί] εἰς ὅλα τὰ μέρη. Ἡ τρίτη τάξη, οἱ ἔμποροι καὶ οἱ προκομμένοι, τὸ καλύτερο μέρος τῶν πολιτῶν, μὴν ὑποφέρνοντες τὸν ζυγὸ ἔφευγαν, καὶ οἱ γραμματισμένοι ἐπῆραν καὶ ἔφευγαν ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα, τὴν πατρίδα των, καὶ ἔτσι ὁ λαός, ὅστις στερημένος ἀπὸ τὰ μέσα τῆς προκοπῆς, ἐκατήντησεν εἰς ἀθλίαν κατάσταση, καὶ αὐτὴ αὔξαινε κάθε ἡμέρα χειρότερα· διότι, ἂν εὑρίσκετο μεταξὺ τοῦ λαοῦ κανεὶς μὲ ὀλίγην μάθηση, τὸν ἐλάμβανε ὁ κλῆρος, ὅστις ἔχαιρε προνόμια, ἢ ἐσύρετο ἀπὸ τὸν ἔμπορο τῆς Εὐρώπης ὡς βοηθός του ἢ ἐγίνετο γραμματικὸς τοῦ προεστοῦ. Καὶ μερικοὶ μὴν ὑποφέροντες τὴν τυραννίαν τοῦ Τούρκου καὶ βλέποντας τὲς δόξες καὶ τὲς ἡδονὲς ὁποὺ ἀνελάμβαναν αὐτοί, ἄφηναν τὴν πίστη τους καὶ ἐγίνοντο Μουσουλμάνοι. Καὶ τοιουτοτρόπως κάθε ἡμέρα ὁ λαὸς ἐλίγνευε καὶ ἐπτώχαινε.

Εἰς αὐτὴν τὴν δυστυχισμένη κατάσταση μερικοὶ ἀπὸ τοὺς φυγάδες γραμματισμένους ἐμετάφραζαν καὶ ἔστελναν εἰς τὴν Ἑλλάδα βιβλία, καὶ εἰς αὐτοὺς πρέπει νὰ χρωστοῦμε εὐγνωμοσύνη, διότι εὐθὺς ὁποὺ κανένας ἄνθρωπος ἀπὸ τὸ λαὸ ἐμάνθανε τὰ κοινὰ γράμματα, ἐδιάβαζεν αὐτὰ τὰ βιβλία καὶ ἔβλεπε ποίους εἴχαμε προγόνους, τί ἔκαμεν ὁ Θεμιστοκλῆς, ὁ Ἀριστείδης καὶ ἄλλοι πολλοὶ παλαιοί μας, καὶ ἐβλέπαμε καὶ εἰς ποίαν κατάσταση εὑρισκόμεθα τότε. Ὅθεν μᾶς ἦλθεν εἰς τὸ νοῦ νὰ τοὺς μιμηθοῦμε καὶ νὰ γίνουμε εὐτυχέστεροι. Καὶ ἔτσι ἔγινε καὶ ἐπροόδευσεν ἡ Ἑταιρεία.

Ὅταν ἀποφασίσαμε νὰ κάμωμε τὴν Ἐπανάσταση, δὲν ἐσυλλογισθήκαμε οὔτε πόσοι εἴμεθα οὔτε πὼς δὲν ἔχομε ἄρματα οὔτε ὅτι οἱ Τοῦρκοι ἐβαστοῦσαν τὰ κάστρα καὶ τὰς πόλεις οὔτε κανένας φρόνιμος μᾶς εἶπε «ποῦ πᾶτε ἐδῶ νὰ πολεμήσετε μὲ σιταροκάραβα βατσέλα», ἀλλὰ ὡς μία βροχὴ ἔπεσε εἰς ὅλους μας ἡ ἐπιθυμία τῆς ἐλευθερίας μας, καὶ ὅλοι, καὶ ὁ κλῆρος μας καὶ οἱ προεστοὶ καὶ οἱ καπεταναῖοι καὶ οἱ πεπαιδευμένοι καὶ οἱ ἔμποροι, μικροὶ καὶ μεγάλοι, ὅλοι ἐσυμφωνήσαμε εἰς αὐτὸ τὸ σκοπὸ καὶ ἐκάμαμε τὴν Ἐπανάσταση.

Εἰς τὸν πρῶτο χρόνο τῆς Ἐπαναστάσεως εἴχαμε μεγάλη ὁμόνοια καὶ ὅλοι ἐτρέχαμε σύμφωνοι. Ὁ ἕνας ἐπῆγεν εἰς τὸν πόλεμο, ὁ ἀδελφός του ἔφερνε ξύλα, ἡ γυναῖκα του ἐζύμωνε, τὸ παιδί του ἐκουβαλοῦσε ψωμὶ καὶ μπαρουτόβολα εἰς τὸ στρατόπεδον καὶ ἐὰν αὐτὴ ἡ ὁμόνοια ἐβαστοῦσε ἀκόμη δυὸ χρόνους, ἠθέλαμε κυριεύσει καὶ τὴν Θεσσαλία καὶ τὴν Μακεδονία, καὶ ἴσως ἐφθάναμε καὶ ἕως τὴν Κωνσταντινούπολη. Τόσον τρομάξαμε τοὺς Τούρκους, ὁποὺ ἄκουγαν Ἕλληνα καὶ ἔφευγαν χίλια μίλια μακρά. Ἑκατὸν Ἕλληνες ἔβαζαν πέντε χιλιάδες ἐμπρός, καὶ ἕνα καράβι μίαν ἁρμάδα…

Ἐγώ, παιδιά μου, κατὰ κακή μου τύχη, ἐξ αἰτίας τῶν περιστάσεων, ἔμεινα ἀγράμματος καὶ διὰ τοῦτο σᾶς ζητῶ συγχώρηση, διότι δὲν ὁμιλῶ καθὼς οἱ δάσκαλοί σας. Σᾶς εἶπα ὅσα ὁ ἴδιος εἶδα, ἤκουσα καὶ ἐγνώρισα, διὰ νὰ ὠφεληθῆτε ἀπὸ τὰ ἀπερασμένα καὶ ἀπὸ τὰ κακὰ ἀποτελέσματα τῆς διχονοίας, τὴν ὁποίαν νὰ ἀποστρέφεσθε, καὶ νὰ ἔχετε ὁμόνοια. Ἐμᾶς μὴ μᾶς τηρᾶτε πλέον. Τὸ ἔργο μας καὶ ὁ καιρός μας ἐπέρασε. Καὶ αἱ ἡμέραι τῆς γενεᾶς, ἡ ὁποία σας ἄνοιξε τὸ δρόμο, θέλουν μετ᾿ ὀλίγον περάσει. Τὴν ἡμέρα τῆς ζωῆς μας θέλει διαδεχθῆ ἡ νύκτα τοῦ θανάτου μας, καθὼς τὴν ἡμέραν τῶν Ἁγίων Ἀσωμάτων θέλει διαδεχθῆ ἡ νύκτα καὶ ἡ αὐριανὴ ἡμέρα. Εἰς ἐσᾶς μένει νὰ ἰσάσετε καὶ νὰ στολίσετε τὸν τόπο, ὁποὺ ἡμεῖς ἐλευθερώσαμε· καί, διὰ νὰ γίνῃ τοῦτο, πρέπει νὰ ἔχετε ὡς θεμέλια της πολιτείας τὴν ὁμόνοια, τὴν θρησκεία, τὴν καλλιέργεια τοῦ θρόνου καὶ τὴν φρόνιμον ἐλευθερία.
Τελειώνω τὸ λόγο μου

Ζήτω ὁ βασιλεύς μας  Ὄθων! Ζήτω οἱ σοφοὶ διδάσκαλοι! Ζήτω ἡ Ἑλληνικὴ Νεολαία!

 Πηγή  http://chilonas.wordpress.com

Η ιστορία της Ελλάδας σε 10 λεπτά

Πράγματα που ξέρουμε, που δεν θυμόμαστε ή που αγνοούμε...

Αυτή είναι η κληρονομία μας

Έννοιες όπως η Δημοκρατία, ο Πολιτισμός, το Δίκαιο, το Πνεύμα γεννήθηκαν στην Ελλάδα για να προσφέρουν απλόχερα σε όλο τον κόσμο την γνώση. Μέσα από μια πλούσια ιστορία βλέπουμε το λαμπρό παρελθόν κι ετοιμαζόμαστε για ένα εξίσου λαμπρό μέλλον! Η Ελλάδα άλλωστε δεν έχει μόνο μια πλούσια Αρχαία Ιστορία, έχει και μια πλούσια Μοντέρνα Ιστορία. 

Δεν είναι τυχαίο πως είναι η μόνη χώρα που υπάρχει από την προϊστορία και την αρχαιότητα και συνεχίζει μέχρι τις μέρες μας και θα συνεχίσει να είναι ζωντανή, είναι η μοναδική χώρα που έχει καταφέρει να φτιάξει περίλαμπρους πολιτισμούς, να διαγράψει την δική της ιστορία ταξιδεύοντας σαν ένα μικρό καράβι μέσα στο απέραντο γαλάζιο, ένα καράβι που όμως μπόρεσε να γεννήσει και να μεταφέρει τις μεγάλες ιδέες σε όλο τον κόσμο. 

Το καράβι αυτό είναι η Ελλάς!

Ο Αρχαιολογικός Χώρος της Πέλλας

Ο βασιλιάς Αρχέλαος μετέφερε στο τέλος του 5ου αιώνα με αρχές 4ου αιώνα την πρωτεύουσα του μακεδονικού βασιλείου από τις Αιγές στην Πέλλα. Οι λόγοι της απόφασης είναι κυρίως πολιτικοί και οικονομικοί. Η παραθαλάσσια θέση και η εύφορη ενδοχώρα της Πέλλας εξασφάλιζαν την ανάπτυξη του εμπορίου και την εύκολη πρόσβαση και επικοινωνία με τις υπόλοιπες πόλεις-κράτη. Ο Αρχέλαος επιθυμούσε να οργανώσει μία σημαντική πόλη. Προσκάλεσε στην αυλή του σημαντικούς ποιητές και ζωγράφους όπως τον Ευρυπίδη, το Χοιρίλο, τον Αγάθωνα και το Ζεύξη.

 Κατά το β’ μισό του 4ου, του 3ου και του 2ου αιώνα η Πέλλα έζησε χρόνια μεγάλης ακμής. Η ρυμοτομία της ακολουθούσε το Ιπποδάμειο Σύστημα, οργανωμένη σε οικοδομικά τετράγωνα. Πλακόστρωτοι δρόμοι ξεκινούσαν από το λιμάνι και κατέληγαν στην κεντρική λεωφόρο της αγοράς. Οι πλούσιες ιδιωτικές οικίες με τα ψηφιδωτά δάπεδα, το συγκρότημα της αγοράς με τα εργαστήρια παραγωγής και τα καταστήματα, τα δημόσια ιερά μαρτυρούν τον πλούτο της πόλης και των κατοίκων της. Το οργανωμένο σύστημα υδροδότησης και αποχέτευσης αποτυπώνει την ποιότητα της ζωής στην Πέλλα.

Το 168/167 π.Χ. οι Ρωμαίοι καταλαμβάνουν και λεηλατούν την Πέλλα ενώ στις αρχές του 1ου αιώνα π.Χ. καταστρέφεται από σεισμό. Το 30 π.Χ. οι Ρωμαίοι οργανώνουν στη θέση βόρεια των Λουτρών, τη νέα Πέλλα, όπου εγκαθίστανται παλαίμαχοι στρατιώτες του Αυγούστου.
Στους αιώνες που ακολούθησαν οι προσχώσεις του Αλιάκμονα, του Αξιού και του Λουδία απομάκρυναν τη θάλασσα και χώμα κάλυψε την καταστραμμένη πόλη. Ο μύθος όμως της Πέλλας συνέχιζε να ζει. Η συστηματική ανασκαφή που ξεκίνησε την άνοιξη του 1957 και συνεχίζεται μέχρι σήμερα φέρνει στο φως την αρχαία πόλη και αποκαθιστά τη γνώση μας γι’ αυτήν.

Ο αρχαιολογικός χώρος της Πέλλας περιλαμβάνει τον οικιστικό τομέα όπου βρίσκονται οι ιδωτικές οικίες των ελληνιστικών χρόνων, όπως η οικία των κονιαμάτων, του Διονύσου, της Ελένης, του Ποσειδώνα. Περιλαμβάνει επίσης το συγκρότημα της αγοράς επιφάνειας 70.000 τ.μ., όπου αναπτυσσόταν η εμπορική δραστηριότητα. Βόρεια βρίσκεται το ιερό της Αφροδίτης-Κυβέλης. Τη γνώση μας για τα δημόσια ιερά της Πέλλας συμπληρώνουν το ιερό του θεραπευτή θεού Δάρρωνα στην περιοχή του αρδευτικού καναλιού και το Θεσμοφόριο προς τιμήν της Δήμητρας Θεσμοφόρου στο ΒΑ άκρο της πόλης.  Τα μνημεία του αρχαιολογικού χώρου της Πέλλας ανήκουν στην ελληνιστική περίοδο. Λείψανα της κλασικής πόλης έχουν εντοπισθεί στην περιοχή του αρδευτικού καναλιού, δεδομένο που ενισχύει την υπόθεση ότι ο πυρήνας της εκτεινόταν στο νότιο τμήμα του αρχαιολογικού χώρου.

Ο επισκέπτης δεν θα πρέπει να αναζητήσει εδώ το ανάκτορο της Πέλλας. Αυτό βρίσκεται αρκετά βορειότερα πάνω σε λόφο, θέση που επέτρεπε και την επίβλεψη της. Πρόκειται για κτηριακό συγκρότημα έκτασης 60.000 τ.μ., αποτελούμενο από τέσσερις ενότητες που έχουν ως πυρήνα μεγάλο υπαίθριο χώρο. Προς το παρόν ο αρχαιολογικός χώρος του ανακτόρου δεν είναι επισκέψιμος.

Πηγή http://www.giannitsa.gr

Ουλιάρης- Καύσιμα-Λιπαντικά-Βιοκαύσιμα

Η εταιρία Ουλιάρης δραστηριοποιείται στο χώρο του καυσίμου και της θέρμανσης από το 1974.

Από το 2004 ξεκινάει τη μελέτη και την έρευνα στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, με αποτέλεσμα το 2007 τα βιοκαύσιμα (Pellet, βιοαιθανόλη, Briquettes κ.τ.λ.) να είναι ένα από τα κύρια αντικείμενα της εταιρίας.

 http://ouliaris.gr

Ο Νίτσε για την Ελλάδα και τους Έλληνες

Πριν από 140 χρόνια,το 1872, σε ένα βιβλίο του,με τίτλο “Η Γέννηση της τραγωδίας” ο Φρ.Νίτσε κάνει μια ιδιαίτερη αναφορά στο ελληνικό έθνος και στη διαρκή προσπάθεια των δυτικοευρωπαίων να απαλλαγούν από εμάς…

Το κείμενο του Νίτσε θα παραμείνει πάντα επίκαιρο καθώς θα περιγράφει με εξαιρετικά γλαφυρό τρόπο οτι διαχρονικά έχουν δοκιμαστεί πάρα πολλές λύσεις…Κείμενο που αποκτά ιδιαίτερη βαρύτητα όταν σκεφτούμε οτι δεν περιλαμβάνει καν τα μεγάλα γεγονότα του 20 ου αιώνα και παρόλα αυτά θα ταίριαζε σε οποιαδήποτε χρονική περίοδο…

“Αποδεδειγμένα σε κάθε περίοδο της εξέλιξής του ο δυτικοευρωπαϊκός πολιτισμός προσπάθησε να απελευθερώσει τον εαυτό του από τους Έλληνες. Η προσπάθεια αυτή είναι διαποτισμένη με βαθύτατη δυσαρέσκεια, διότι οτιδήποτε κι αν δημιουργούσαν, φαινομενικά πρωτότυπο και άξιο θαυμασμού, έχανε χρώμα και ζωή στη σύγκρισή του με το ελληνικό μοντέλο, συρρικνωνόταν, κατέληγε να μοιάζει με φθηνό αντίγραφο, με καρικατούρα.

Έτσι ξανά και ξανά μια οργή ποτισμένη με μίσος ξεσπάει εναντίον των Ελλήνων, εναντίον αυτού του μικρού και αλαζονικού έθνους, που είχε το νεύρο να ονομάσει βαρβαρικά ότι δεν είχε δημιουργηθεί στο έδαφός του. Κανένας από τους επανεμφανιζόμενους εχθρούς τους δεν είχε την τύχη να ανακαλύψει το κώνειο, με το οποίο θα μπορούσαμε μια για πάντα να απαλλαγούμε απ’ αυτούς.

Όλα τα δηλητήρια του φθόνου, της ύβρεως, του μίσους έχουν αποδειχθεί ανεπαρκή να διαταράξουν την υπέροχη ομορφιά τους. Έτσι, οι άνθρωποι συνεχίζουν να νιώθουν ντροπή και φόβο απέναντι στους Έλληνες. 

Βέβαια, πού και πού, κάποιος εμφανίζεται που αναγνωρίζει ακέραιη την αλήθεια, την αλήθεια που διδάσκει ότι οι Έλληνες είναι οι ηνίοχοι κάθε επερχόμενου πολιτισμού και σχεδόν πάντα τόσο τα άρματα όσο και τα άλογα των επερχόμενων πολιτισμών είναι πολύ χαμηλής ποιότητας σε σχέση με τους ηνίοχους, οι οποίοι τελικά αθλούνται οδηγώντας το άρμα στην άβυσσο, την οποία αυτοί ξεπερνούν με αχίλλειο πήδημα”

Πηγή  http://mplahmplah.com

Δίον Ολύμπου: Η ιερή πόλη των αρχαίων Μακεδόνων

Το σύγχρονο θέατρο στο Δίον, χτισμένο πάνω από το αρχαίο. Ανακαινίστηκε πρόσφατα και φιλοξενεί εκδηλώσεις του φεστιβάλ Ολύμπου.

Ο Όλυμπος με την μυστηριακή του γοητεία, προκαλούσε δέος και συγκίνηση στους ανθρώπους πάντοτε. Με κέντρο τον σπουδαίο αρχαιολογικό χώρο του Δίου, αξίζει να γνωρίσετε πολλές άγνωστες πλευρές του βουνού στους βορινούς του πρόποδες, όπου βρίσκονται σπουδαία μνημεία του πολιτισμού και της φύσης.

Στους πρόποδες του Oλύμπου, κάτω από το βουνό όπου ζούσαν οι Δώδεκα θεοί, οι Mακεδόνες έφτιαξαν ένα σπουδαίο ιερό για να λατρεύουν τον Δία. Tο Δίον εκτός από ιερός χώρος λατρείας εξελίχθηκε σε μεγάλη πόλη, ήκμασε, έλαμψε και με τους αιώνες παρήκμασε και σβήστηκε από τον χάρτη. 

Oι πρώτες επίσημες ανασκαφές ξεκίνησαν ακριβώς μετά την απελευθέρωση της Mακεδονίας από τους Tούρκους αλλά ουσιαστικά ο καθηγητής Δημήτρης Παντερμαλής είναι που ανέσυρε από τη λάσπη και τη λήθη το μεγαλείο της αρχαίας πόλης. 

Στο Δίον λειτουργεί το ωραιότερο αρχαιολογικό πάρκο της Eλλάδας, ένας υπέροχα σχεδιασμένος αρχαιολογικός χώρος με αρχαία ιερά, ελληνιστικά και ρωμαϊκά θέατρα, αρχαίους πλακοστρωμένους δρόμους, θέρμες με πισίνες και ψηφιδωτά, ωδείο, ρωμαϊκά σπίτια, επαύλεις και παλαιοχριστιανικές βασιλικές, ένας χώρος - πρότυπο. 

Ο ναός της Ίσιδος

 Η ιστορία του Δίου 

 H ιερή πόλη των Mακεδόνων απέκτησε μεγάλη λάμψη και φήμη όταν στον θρόνο της Mακεδονίας ανέβηκε ο Aρχέλαος, ο οποίος ίδρυσε στο Δίον περίφημες γιορτές, τα εν Δίω Oλύμπια. O Φίλιππος B’ μετά κάθε νικηφόρα εκστρατεία του ερχόταν στο Δίον για να θυσιάσει. O Mέγας Aλέξανδρος αφιέρωσε στο Δίον ένα μεγαλοπρεπές σύνολο -φτιαγμένο από τον γλύπτη Λύσσιπο- από 25 χάλκινους έφιππους νέους Mακεδόνες. 

Tο 220 π.X. ο στρατηγός των Aιτωλών Σκόπας κατέστρεψε το Δίον. Aργότερα οι Mακεδόνες το ξαναέχτισαν και το ξαναστόλισαν με ωραία μνημεία. Oι Pωμαίοι συνέχισαν εδώ τη λατρεία του Δία και αργότερα δημιούργησαν στο Δίον τη μία από τις τέσσερις μεγάλες ρωμαϊκές αποικίες στη Mακεδονία. 

 Ναός Δίος υψίστου

Eίναι η νεότερη σπουδαία ανακάλυψη στο Δίον και αποκαλύφθηκε το 2006. Bρί­σκεται ανάμεσα στα ιερά της Δήμητρας και της Iσιδος και είναι ένα λαμπρότατο οικοδόμημα με στοές και υπέροχη διακόσμηση (ψηφιδωτό με λευκό ταύρο κλπ). Aνα­κα­λύ­φθηκε σχεδόν ακέραιο το ολόσωμο άγαλμα του Δία πλαισιωμένο από μαρμάρινους αετούς. 

Το άγαλμα της Ιουλίας Φρουγιανής στο ιερό της Ισιδος.

Το ιερό της Δήμητρας και η έπαυλη του Διονύσου

Aξίζει να μείνετε το βράδυ στο χωριό Δίον και το πρωί νωρίς με τη γλυκιά δροσιά να κατηφορίσετε στον αρχαιολογικό χώρο. Oλόκληρη η περιοχή είναι πνιγμένη στη βλάστηση και μικροί χείμαρροι και τρεχούμενα νερά διασχίζουν τον αρχαιολογικό χώρο δημιουργώντας ένα παραδεισένιο σκηνικό μέσα από το οποίο λάμπουν λευκά τα αρχαία ευρήματα σε μια αφάνταστα γοητευτική εικόνα. 

Aπό τα πιο όμορφα σημεία του χώρου είναι το ιερό της Iσιδος: είναι πλημμυρισμένο με νερό και τα κτίρια αναδύονται μέσα από την υγρή βλάστηση.

Πολύ κοντά βρίσκεται το ιερό της Δήμητρας, από τα αρχαιότερα που έχουν ανασκαφεί στη Mακεδονία. 

Αντίγραφα γλυπτών στη θέση που βρέθηκαν στο ιερό της Δήμητρας.

Aπό τη μεριά της αρχαίας πόλης του Δίου θα περπατήσετε στον παλιό δρόμο με τις ανάγλυφες ασπίδες και τους θώρακες, θα δείτε την έπαυλη του Διονύσου με τα ψηφιδωτά και βέβαια τις μεγάλες θέρμες του Δίου, χτισμένες το 200 μ.X., τα εντυπωσιακά λουτρικά συγκροτήματα. 

Παρατηρήστε τα υπόκαυστα (το σύστημα δηλαδή με το οποίο διοχετευόταν ο ζεστός αέρας που ζέσταινε το πάτωμα τους τοίχους και τις αίθουσες) και θαυμάστε το υψηλότατης τέχνης ψηφιδωτό, στο δάπεδο του λουτρού, όπου απεικονίζονται οι Nηρηίδες καθώς τις αρπάζουν οι Tρίτωνες. 

Πηγή  http://www.ethnos.gr

Ελλάδα 2012: Τα νούμερα της ντροπής!

- 1 συνάνθρωπος μας καθημερινά αυτοκτονεί.
- 1 άστεγος καθημερινά χάνει την ζωή του απο το κρύο ή την πείνα.
- 1.500 άτομα καθημερινά χάνουν την εργασία τους απο τον Ιδιωτικό τομέα.
- 20.000 άτομα καθημερινά...
περιμένουν στα συσσίτια για ενα πιάτο φαί ή λίγα ρούχα.
 - 500.000 οι νέοι άνεργοι απο τον ιδιωτικό τομέα τα τελευταία 3 χρόνια. 
 - 903.525 άτομα είναι οι άνεργοι επίσημα. 
- 1.250.000 + οι άνεργοι ανεπίσημα αφού δεν υπολογίζονται οι περιπτώσεις που αναγκάζονται και υπογράφουν παραίτηση αλλά και οι εκατοντάδες χιλιάδες περιπτώσεις της μαύρης εργασίας.
- 3.000.000 + πλέον ζούν κάτω απο το όριο της φτώχειας (μέχρι 8.000€ εισόδημα τον χρόνο) 
- 4.382.356 άτομα ο οικονομικά μη ενεργός πληθυσμός τον Οκτώβριο του 2011. 
- Επίσημα η ανεργία έφτασε στο 18,2% τον Οκτώβριο του 2011 έναντι 8,3% του 2008.
- Ανεπίσημα η ανεργία είναι ήδη στο 25%!
- Το 2012 αναμένεται να έχουμε το μεγαλύτερο κύμα μεταναστών στην ιστορία της Ελλάδας. Το 1961 κρατάει αυτό το ρεκόρ με την τότε ανεργία να ήταν στο 26%.
- 300 καθίκια βο(υ)λευτές και το πολιτικό τους σύστημα ετοιμάζεται να περάσει και το Μνημόνιο ΙΙ για την "σωτηρία" της χώρας (άλλη μια φορά).

ΩΣ ΠΟΤΕ ΠΙΑ ;;; 

Πηγή  http://oikonomiki-krisi.pblogs.gr

Σε αναζήτηση αυτοσεβασμού

Το κρίσιμο ζήτημα για τους έλληνες σήμερα είναι η ανάκτηση της χαμένης τους υπερηφάνειας και η απόκτηση εθνικής αλλά και ατομικής αυτοπεποίθησης.  

Ενας λαός, που για δεκαετίες είχε ουσιαστικά στηριχθεί στην προστατευτική παρουσία του δημόσιου τομέα, βρίσκεται τώρα δίχως υποστήριξη και με ανύπαρκτο προσανατολισμό μπροστά σε ένα τελείως άγνωστο πολιτικό τοπίο. Η ανάμιξη του έλληνα στην πολιτική δεν είχε σχεδόν ποτέ σαν κινητήρια δύναμη την ισχύ των ιδεών και την παρουσία της ιδεολογίας. Η εμπλοκή του στα πολιτικά δρώμενα ήταν σχεδόν πάντοτε αποτέλεσμα της προσδοκίας για κάποιας μορφής οικονομική πατρωνία από το κράτος. Είτε με την μορφή υποστήριξης στις οποιεσδήποτε δοσοληψίες του με τον δημόσιο τομέα και την απρόσωπη γραφειοκρατία είτε με την μέθοδο του διορισμού σε κάποια κρατική θέση για τον πολίτη η πολιτική κατείχε τα κλειδιά που του άνοιγαν τον δρόμο για ένα καλύτερο αύριο.

 Ακόμα κι εκείνοι που δεν προσέβλεπαν σε ατομικές εξυπηρετήσεις από το κράτος, περίμεναν όμως αποφάσεις που επηρέαζαν την καθημερινότητα και τα εισοδήματά τους. Η Ελλάδα είναι ίσως η χώρα με τον μεγαλύτερο αριθμό αποδεκτών δημοσίων προσόδων από οποιαδήποτε άλλη, τουλάχιστον της Ευρώπης. Πουθενά αλλού δεν υπάρχει η πολιτική συνήθεια ο Πρωθυπουργός κάθε Σεπτέμβριο να εμφανίζεται σε μιά αμφίβολης χρησιμότητας οικονομική εκδήλωση, την Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης, και να εξαγγέλλει παροχές προς τους πολίτες. 

Σε όλες τις χώρες ο Πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του διαχειρίζεται τα δημόσια οικονομικά με τρόπο αποτελεσματικό ώστε οι πολίτες, σε ένα περιβάλλον ασφάλειας και οικονομικής σταθερότητας, να προωθούν τα συμφέροντα και τις δουλειές τους. Μοναχά στην Ελλάδα η κυβέρνηση επιδίδεται κάθε χρόνο σε οικονομικές παροχές προς τους πολίτες. Και στη συνέχεια φέρνει καινούργια φορολογικά νομοσχέδια – κι αυτό ελληνική πρωτοτυπία – για να εξασφαλίσει τους πόρους για τα καινούργια έξοδα που η ίδια αυτόβουλα δημιούργησε.

Με την οικονομική κατάρρευση του ελληνικού κράτους όλα αυτά οδηγήθηκαν σε ένα άδοξο τέλος. Η πολιτική δεν είναι πλέον σε θέση να μοιράσει δημόσιους πόρους. Το κράτος δεν μπορεί πιά να κάνει κάποιους πλούσιους και κάποιους άλλους φτωχούς. Τα κόμματα δυσκολεύονται να διαμεσολαβήσουν ανάμεσα στον εκλογέα – πελάτη και τις επαγγελματικές του προοπτικές. Το πάρτι της οικονομικής συμμετοχής σε δημόσιες προσόδους είναι αδύνατον να συνεχισθεί. Το χειρότερο μάλιστα είναι πως η προσοδοθηρία με την οποία είχαν συνηθίσει να ζούν οι Έλληνες, με χρήματα μάλιστα δανεικά από το εξωτερικό, έγινε γνωστή στα πέρατα της οικουμένης. Η Ελλάδα συνδέθηκε με την διαφθορά, την άκοπη καλοπέραση και την επιβίωση σε βάρος των κόπων των άλλων. Η εικόνα της χώρας και του λαού μας τσαλακώθηκε. Η δημοκρατία που ιδρύθηκε στην Ελλάδα αντικαταστάθηκε από την κλεπτοκρατία που αντιπροσωπεύει το σημερινό δημόσιο προφίλ της χώρας.

 Σαν συνέπεια η κοινή γνώμη στρέφεται κατά της πολιτικής. Την οποία θεωρεί υπεύθυνη για τα αδιέξοδα. Και στην οποία φορτώνει και τα οικονομικά αδιέξοδα αλλά και την διεθνή δυσφήμιση της χώρας. Και δίχως δεύτερη σκέψη υποστηρίζει πως η χώρα θα μπορούσε εύκολα να βγεί από τις σημερινές δυσκολίες αρκεί οι πολιτικοί να ύψωναν τον ανάστημά τους και να αρνούνταν την συμφωνία (Μνημόνιο) με τους καινούργιους μας δανειστές. Αυτή η συμπεριφορά αντανακλά μιά μάλλον φυσιολογική αντίδραση απέναντι στην κρίση. «Άρνηση της πραγματικότητας», την αποκαλούν οι ψυχολόγοι. Κι έχει να κάνει με την αναχωρητικότητα από τα πραγματικά προβλήματα και την εύρεση καταφυγίου σε ιδανικές καταστάσεις. 

Η χώρα σήμερα ξοδεύει για τις ανάγκες της (μισθοί λχ και συντάξεις) πολύ περισσότερα από όσα εισπράττει από την παραγωγική της δράση. Τα δάνεια λοιπόν της λεγόμενης Τρόικας δεν καλύπτουν μόνο τις δανειακές μας υποχρεώσεις. Καλύπτουν και ζωτικές καθημερινές μας ανάγκες. Που διαφορετικά θα έπρεπε να βγούμε από το ευρώ και να πτωχεύσουν για να τις ικανοποιήσουμε. Σε ένα περιβάλλον βέβαια φρικιαστικών κοινωνικών αδιεξόδων, αναταραχής και διάλυσης του αστικού μας ιστού.

Ταυτόχρονα ο κόσμος εγκαταλείπει κι αδιαφορεί για την πολιτική. Εξ’ ού και τα τεράστια νούμερα αποχής από τις εκλογές. Δίχως δυνατότητα επίλυσης - μέσω παρεμβάσεων - προσωπικών προβλημάτων, για τους περισσότερους η πολιτική είναι αδιάφορη. Συνακόλουθα το πολιτικό σύστημα βυθίζεται σε μιά σοβαρότατη κρίση νομιμοποίησης. Οι εκλογείς θα πρέπει να εθισθούν στην ιδέα πως η πολιτική είναι προτάσεις και ιδέες. Κι όχι αναζήτηση μεθόδων επίλυσης προσωπικών αδιεξόδων. Μόνο μέσα από αυτήν είναι δυνατή μιά πιθανή έξοδος από την κρίση. Και μόνο αυτή είναι σε θέση να οδηγήσει την χώρα στην αποκατάσταση της τραυματισμένης της υπόληψης και στην ανόρθωση του ηθικού του λαού. 

Η πολιτική πρέπει να εγκαταλείψει τον παλιό της ρόλο. Του πάτρωνα δηλ. που ήταν επιφορτισμένος με την προώθηση των προσωπικών ζητημάτων και προσδοκιών των πελατών – ψηφοφόρων του. Αυτό όμως οφείλουν να το κατανοήσουν κατά κύριο λόγο οι εκλογείς. Και να επιλέξουν παρατάξεις απαλλαγμένες από το μικρόβιο του λαϊκισμού, της μικροπολιτικής και του επαρχιώτικου παραγοντισμού. Διαφορετικά, εύκολη διέξοδος από τα σημερινά αδιέξοδα δεν θα υπάρξει. 

Η κρίση μπορεί να αποδειχθεί μιά ευκαιρία για τον τόπο, για να αποτινάξει από πάνω του τις αρρωστημένες συνήθειες του παρελθόντος.

Πηγή  http://www.europeanbusiness.gr

GBF - Fitness and more

Η εταιρία μας, GBF Fitness and more, δραστηριοποιείται στην εισαγωγή και διανομή προϊόντων διατροφής και ειδών καλλυντικής περιποίησης και φροντίδας για αθλητές αλλά και άτομα που οι καθημερινές δραστηριότητές τους απαιτούν έντονη σωματική και πνευματική προσπάθεια.

Η μακροχρόνια ενασχόλησή μας με τον αθλητισμό, μας καθιστά ικανούς να γνωρίζουμε τις ανάγκες των αθλητών τόσο πριν την άσκηση όσο και κατά τη διάρκεια αυτής και βέβαια στο πολύ σημαντικό στάδιο της ‘’αποκατάστασης’’ μετά από έντονη και παρατεταμένη προσπάθεια.

Μέσα από τα προϊόντα μας, έχουμε τη δυνατότητα να προσφέρουμε στους αθλητές αθλημάτων αντοχής αλλά και δύναμης, όλη την απαραίτητη ενέργεια ώστε να βελτιστοποιήσουν τις επιδόσεις τους αλλά και να ενισχύσουν με όλα τα αναγκαία υγιεινά διατροφικά στοιχεία τον οργανισμό τους ώστε να μπορεί να ανταποκρίνεται στις αυξημένες ανάγκες των προπονήσεων και των αγώνων. Επιπλέον, παρέχουμε μια πλούσια γκάμα προϊόντων που βοηθούν τον οργανισμό να αποκατατήσει άμεσα και υγιεινά όλη την ενέργεια και όλα τα απαραίτητα για την καλή φυσική του κατάσταση συστατικά που καταναλώθηκαν κατά τη διάρκεια της προσπάθειας.

Με γνώμονα ότι για μια καλή επίδοση δεν είναι μόνο αρκετό ο οργανισμός να βρίσκεται σε απόλυτα καλή φυσική κατάσταση, αλλά και το σώμα να μπορεί να ανταποκριθεί στις αυξημένες απαιτήσεις της προπόνησης ή του αγώνα, στη γκάμα των προϊόντων μας έχουμε συμπεριλάβει και μια ολοκληρωμένη σειρά καλλυντικής περιποίησης των αθλητών. Τα προϊόντα αυτά, κατά περίπτωση, παρέχουν ευεξία και μυική τόνωση, χαλάρωση ή ανακούφιση των κουρασμένων από την προσπάθεια μυών, αλλά και προστασία όπου και όταν αυτή χρειάζεται, προκειμένου να αποφευχθούν τραυματισμοί και πόνος.

Τα προϊόντα μας:

Ως αποκλειστικοί αντιπρόσωποι εισάγουμε τα προϊόντα +Watt, μια σειρά κορυφαίων προϊόντων αθλητικής διατροφής και φροντίδας.

Η Ευρωπαϊκή νομoθεσία σχετικά με τα πρότυπα υγιεινής και τροφίμων είναι αρκετά συγκεκριμένη, αυστηρή και απαιτητική. Για το λόγο αυτό όλα τα προϊόντα μας είναι ελεγμένα και πιστοποιημένα από τους αρμόδιους Ευρωπαϊκούς φορείς.

• Τα προϊόντα +Watt παράγονται και τελειοποιούνται από ομάδες ειδικών επιστημόνων που χρησιμοποιούν τις πιο πρόσφατες ανακαλύψεις και μελέτες στους τομείς της διατροφής και Αθλητιατρικής και βέβαια πρώτες ύλες επιλεγμένες με βάση πολύ υψηλά πρότυπα ποιότητας.
• Τα προϊόντα +Watt παράγονται και συσκευάζονται στην Πάντοβα Ιταλίας.

Ως αποκλειστικοί αντιπρόσωποι εισάγουμε και τα προϊόντα Sixtus, μια σειρά προϊόντων καλλυντικής περιποίησης και φροντίδας για τους αθλητές που θέλουν να είναι πάντα σε καλή φυσική κατάσταση για να αποδόσουν το μέγιστο των δυνατοτήτων τους.

• Στη γκάμα της  Sixtus περιλαμβάνεται και μια σειρά καλλυντικών και φαρμακευτικών προϊόντων ειδικά για εκείνους που πάσχουν από σακχαρώδη διαβήτη και χρειάζονται ιδιαίτερη περιποίηση και φροντίδα του ιδιαίτερα ευαίσθητου δέρματός τους.
• Η παραγωγή των προϊόντων  Sixtus, βασίζεται σε μια μακροχρόνια παράδοση χρήσης αποσταγμάτων από ευεργετικά και θεραπευτικά βότανα των Άλπεων. Οι αλοιφές, τα βάλσαμα, τα έλαια και όλα τα προϊόντα της Sixtus έγιναν ευρέως γνωστά καθιστώντας το brand name Sixtus ένα διεθνώς αναγνωρισμένο εμπορικό σήμα και πρότυπο ποιότητας.
• Τα προϊόντα Sixtus παράγονται και συσκευάζονται στο Μόναχο Γερμανίας.

Έχοντας την πεποίθηση ότι η ποικιλία και η ποιότητα των προϊόντων μας, τόσο διατροφικά όσο και από πλευράς καλλυντικής περιποίησης και φροντίδας, θα μπορούσε να ικανοποιήσει και τις πιο υψηλές απαιτήσεις σε κάλυψη αναγκών, σας καλωσορίζουμε στον διαδικτυακό χώρο της GBF Fitness and more.

http://www.gbf.gr 

Αριστοτέλης ο Σταγειρίτης – Η ζωή και το έργο του

Ο Αριστοτέλης γεννήθηκε το 384 π.Χ. στα Αρχαία Στάγειρα της Μακεδονίας (σημερινή ονομασία της περιοχής Λιοτόπι, μισό χιλιόμετρο νοτίως της Ολυμπιάδας). Ο πατέρας του Νικόμαχος ήταν γιατρός του βασιλιά της Μακεδονίας Αμύντα Β΄. Ο Αριστοτέλης πρόωρα ορφάνεψε από πατέρα και μητέρα και την κηδεμονία του ανέλαβε ο φίλος του πατέρα του Πρόξενος, που ήταν εγκαταστημένος στον Αταρνέα της μικρασιατικής Αιολίδας, απέναντι από τη Λέσβο. Ο Πρόξενος, που φρόντισε τον Aριστοτέλη σαν δικό του παιδί, τον έστειλε στην Αθήνα σε ηλικία 17 ετών (367 π.Χ.), για να γίνει μαθητής του Πλάτωνα.

Πράγματι ο Αριστοτέλης σπούδασε στην Ακαδημία του Πλάτωνα επί 20 χρόνια (367 – 347), μέχρι τη χρονιά δηλ. που πέθανε ο δάσκαλός του. Στο περιβάλλον της Ακαδημίας άφηνε κατάπληκτους όλους και τον ίδιο το δάσκαλό του, με την ευφυΐα και τη φιλοπονία του. Ο Πλάτωνας τον ονόμαζε “νουν της διατριβής” και το σπίτι του «οίκον αναγνώστου». Όταν το 347 π.Χ. πέθανε ο Πλάτωνας, προέκυψε θέμα διαδόχου στη διεύθυνση της σχολής.

Επικρατέστεροι για το αξίωμα ήταν οι τρεις καλύτεροι μαθητές του Πλάτωνα, ο Αριστοτέλης, ο Ξενοκράτης και ο Σπεύσιππος. Ο Αριστοτέλης τότε μαζί με τον Ξενοκράτη εγκατέλειψε την Αθήνα και εγκαταστάθηκαν στην Άσσο, πόλη της μικρασιατικής παραλίας, απέναντι από τη Λέσβο. Την Άσσο κυβερνούσαν τότε δύο πλατωνικοί φιλόσοφοι, ο Έραστος και ο Κορίσκος, στους  οποίους είχε χαρίσει την πόλη ο ηγεμόνας του Αταρνέα  και παλιός μαθητής του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη, Ερμίας. Οι δύο φίλοι, κυβερνήτες της Άσσο, είχαν ιδρύσει εκεί μια φιλοσοφική σχολή, ως παράρτημα της Ακαδημίας. Στην Άσσο ο Αριστοτέλης δίδαξε τρία χρόνια και μαζί με τους φίλους του κατόρθωσε ό,τι δεν μπόρεσε ο Πλάτωνας.

Αριστοτέλης και Πλάτων

Συνδέθηκαν στενά με τον Ερμία και τον επηρέασαν τόσο, ώστε η τυραννία του να καταστεί πραότερη και δικαιότερη. Το τέλος του τυράννου όμως ήταν τραγικό. Επειδή προέβλεπε την εκστρατεία των Μακεδόνων στην Ασία, συμμάχησε με το Φίλιππο. Γι’ αυτό τον συνέλαβαν οι Πέρσες και τον θανάτωσαν με μαρτυρικό σταυρικό θάνατο. Το 345 π.Χ. ο Αριστοτέλης, ακολουθώντας τη συμβουλή του μαθητή του Θεόφραστου, πέρασε απέναντι στη Λέσβο και εγκαταστάθηκε στη Μυτιλήνη, όπου έμεινε και δίδαξε μέχρι το 342 π.Χ. Στο μεταξύ είχε παντρευτεί την ανιψιά και θετή κόρη του Ερμία, την Πυθιάδα, από την οποία απέκτησε κόρη, που πήρε το όνομα της μητέρας της. Μετά το θάνατο της πρώτης του συζύγου ο Αριστοτέλης συνδέθηκε αργότερα στην Αθήνα με τη Σταγειρίτισσα Ερπυλλίδα, από την οποία απέκτησε ένα γιο, το Νικόμαχο. 

Το 342 π.Χ. τον προσκάλεσε ο Φίλιππος στη Μακεδονία, για να αναλάβει τη διαπαιδαγώγηση του γιου του Αλέξανδρου, που ήταν τότε μόλις 13 χρονών. Ο Αριστοτέλης άρχισε με προθυμία το έργο της αγωγής του νεαρού διαδόχου. Φρόντισε να του μεταδώσει το πανελλήνιο πνεύμα και χρησιμοποίησε ως παιδευτικό όργανο τα ομηρικά έπη. Η εκπαίδευση του Αλέξανδρου γινόταν άλλοτε στην Πέλλα και άλλοτε στη Μίεζα, μια κωμόπολη της οποίας τα ερείπια έφερε στο φως η αρχαιολογική σκαπάνη· βρισκόταν στους πρόποδες του βουνού πάνω στο οποίο είναι χτισμένη η σημερινή Νάουσα της Μακεδονίας. Εκεί το 341 π.Χ. πληροφορήθηκε το θάνατο του Ερμία. Ο Αριστοτέλης έμεινε στη μακεδονική αυλή έξι χρόνια. 

Όταν ο Αλέξανδρος συνέτριψε την αντίσταση των Θηβαίων και αποκατέστησε την ησυχία στη νότια Ελλάδα, ο Αριστοτέλης πήγε στην Αθήνα (335 π.Χ.) και ίδρυσε δική του φιλοσοφική σχολή. Για να εγκαταστήσει τη σχολή του διάλεξε το Γυμνάσιο, που λεγόταν και Λύκειο, ανάμεσα στο Λυκαβητό και τον Ιλισό, κοντά στην πύλη του Διοχάρη, στο σημείο δηλ. που σήμερα βρίσκεται ο Εθνικός Κήπος. Εκεί υπήρχε άλσος αφιερωμένο στον Απόλλωνα και τις Μούσες. 

Με χρήματα που του έδωσε άφθονα ο Αλέξανδρος, ο Αριστοτέλης έχτισε μεγαλόπρεπα οικήματα και στοές, που ονομάζονταν “περίπατοι“. Ίσως γι’ αυτό η σχολή του ονομάστηκε Περιπατητική και οι μαθητές του περιπατητικοί φιλόσοφοι. Η οργάνωση της σχολής είχε γίνει κατά τα πρότυπα της Πλατωνικής Ακαδημίας. Τα μαθήματα για τους προχωρημένους μαθητές γίνονταν το πρωί (“εωθινός περίπατος”) και για τους αρχάριους το απόγευμα (“περί το δειλινόν”, “δειλινός περίπατος”). Η πρωινή διδασκαλία ήταν καθαρά φιλοσοφική (“ακροαματική”). Η απογευματινή  ρητορική” και “εξωτερική”. Η σχολή είχε μεγάλη βιβλιοθήκη και τόσο καλά οργανωμένη, ώστε αργότερα χρησίμευσε ως πρότυπο για την ίδρυση των βιβλιοθηκών της Αλεξάνδρειας και της Περγάμου. 

Ο Αριστοτέλης μάζεψε χάρτες και όργανα χρήσιμα για τη διδασκαλία των φυσικών μαθημάτων. Έτσι σύντομα η σχολή έγινε περίφημο κέντρο επιστημονικής έρευνας. Στα δεκατρία χρόνια που έμεινε ο Αριστοτέλης στην Αθήνα δημιούργησε το μεγαλύτερο μέρος του έργου του, που προκαλεί το θαυμασμό μας με τον όγκο και την ποιοτική του αξία. Γιατί είναι άξιο απορίας, πώς ένας άνθρωπος σε τόσο λίγο χρονικό διάστημα συγκέντρωσε και κατέγραψε τόσες πολλές πληροφορίες. Το 323 π.Χ. με την είδηση του θανάτου του Μ. Αλεξάνδρου οι οπαδοί του αντιμακεδονικού κόμματος νόμισαν ότι βρήκαν την ευκαιρία να εκδικηθούν τους Μακεδόνες στο πρόσωπο του Αριστοτέλη.

Το ιερατείο, με εκπρόσωπό του τον ιεροφάντη της Ελευσίνιας Δήμητρας Ευρυμέδοντα, και η σχολή του Ισοκράτη, με το Δημόφιλο, κατηγόρησαν τον Αριστοτέλη για ασέβεια (“γραφή ασεβείας“), επειδή είχε ιδρύσει βωμό στον Ερμία, είχε γράψει τον ύμνο στην Αρετή και το επίγραμμα στον ανδριάντα του Ερμία, στους Δελφούς. 

Ο Αριστοτέλης όμως, επειδή κατάλαβε τα πραγματικά κίνητρα και τις αληθινές προθέσεις των μηνυτών του, έφυγε για τη Χαλκίδα, προτού γίνει η δίκη του (323 π.Χ.). Εκεί έμεινε, στο σπίτι που είχε από τη μητέρα του, μαζί με τη δεύτερη σύζυγό του την Ερπυλλίδα και με τα δύο του παιδιά, το Νικόμαχο και την Πυθιάδα. Το 322 π.Χ. πέθανε στη Χαλκίδα από στομαχικό νόσημα, μέσα σε θλίψη και μελαγχολία. Το σώμα του μεταφέρθηκε στα Στάγειρα, όπου θάφτηκε με εξαιρετικές τιμές. Οι συμπολίτες του τον ανακήρυξαν “οικιστή” της πόλης και έχτισαν βωμό πάνω στον τάφο του. Στη μνήμη του καθιέρωσαν γιορτή, τα “Αριστοτέλεια“, και ονόμασαν έναν από τους μήνες “Αριστοτέλειο”. Η πλατεία όπου θάφτηκε ορίστηκε ως τόπος των συνεδρίων της βουλής. Φεύγοντας από την Αθήνα, διευθυντή της σχολής άφησε το μαθητή του Θεόφραστο, που τον έκρινε ως τον πιο κατάλληλο.

Έτσι το πνευματικό ίδρυμα του Αριστοτέλη εξακολούθησε να ακτινοβολεί και μετά το θάνατο του μεγάλου δασκάλου. Οι Αλεξανδρινοί υπολόγιζαν ότι ο Αριστοτέλης έγραψε 400 περίπου συνολικά βιβλία. Ο Διογένης ο Λαέρτιος υπολόγισε το έργο του σε στίχους και βρήκε ότι έφταναν τις 44 μυριάδες, δηλ. 440.000. Μεγάλο μέρος από το έργο του αυτό χάθηκε.

Ανήκε στην κατηγορία των δημόσιων ή “εξωτερικών” μαθημάτων και ήταν γραμμένα σε μορφή διαλογική. Από αυτά σώθηκε μόνο η “Αθηναίων Πολιτεία”, σ’ έναν πάπυρο που βρέθηκε στην Αίγυπτο. Τα σωζόμενα σήμερα έργα του αντιστοιχούν στη διδασκαλία που ο Αριστοτέλης έκανε στους προχωρημένους μαθητές του και που λέγονται “ακροαματικές ή εσωτερικές”. Γι’ αυτό και είναι γραμμένα σε συνεχή λόγο και όχι σε διάλογο. Αρκετά από τα βιβλία του έχουν υποστεί επεμβάσεις και επεξεργασίες και γενικά η κατάστασή τους δεν είναι καλή. Από το τεράστιο έργο του τελικά σώθηκαν 47 βιβλία και μερικά αποσπάσματα από τα άλλα. Δε θεωρούνται όμως όλα γνήσια.

Πηγή http://history-of-macedonia.com

Η ήπια προπαγάνδα;

Μια και το ελληνικό κοινό, έχει από καιρό εθιστεί στα τούρκικα σήριαλ, αφού οι Τούρκοι είναι αδέρφια μας (και κατά μία έννοια είναι) ήταν καιρός να προχωρήσουμε σε πιο ...hardcore καταστάσεις.

Κάπως έτσι μας προέκυψε ο Σουλειμάν ο Μεγαλοπρεπής. "Και τι έγινε", θα πουν μερικοί. "Ακόμα ένα τούρκικο σήριαλ για ψυχαγωγία"

Πρώτα ας μάθουμε λίγο ιστορία

Ο Σουλεϊμάν υπήρξε ένας από τους σκληρούς και αδίστακτους,διώκτες του Eλληνισμού, κατέλαβε την Ρόδο σφαγίασε και εξανδραπόδισε τον λαό της Κέρκυρας, μαζί δε με τον Σελίμ Α΄, τον οποίον διαδέχτηκε, ήταν ένας από τους οργανωτές των μεγάλων εκστρατειών του παιδομαζώματος.

Ένας μάλιστα από τους καρπούς αυτού του παιδομαζώματος, ήταν ο περίφημος βεζίρης του, ο Ιμπραήμ πασάς, γιος ελληνορθόδοξης οικογένειας από την Πάργα, στενός φίλος του Σουλεϊμάν. Σύμφωνα με τον μεγάλο Οθωμανό ιστορικό, Lord Kinross, ο Ιμπραήμ ήταν ο μεγάλος εραστής του Σουλεϊμάν με τον οποίο... συχνά μοιράζονταν την αυτοκρατορική κλίνη προς μεγάλη ζήλια και φθόνο της σουλτάνας Χιουριέμ, η οποία τελικά κατάφερε και τον εξόντωσε.

Ο Σουλεϊμάν υπήρξε ένας από τους σκληρούς και αδίστακτους,διώκτες του Eλληνισμού, κατέλαβε την Ρόδο σφαγίασε και εξανδραπόδισε τον λαό της Κέρκυρας, μαζί δε με τον Σελίμ Α΄, τον οποίον διαδέχτηκε, ήταν ένας από τους οργανωτές των μεγάλων εκστρατειών του παιδομαζώματος.

Ένας μάλιστα από τους καρπούς αυτού του παιδομαζώματος, ήταν ο περίφημος βεζίρης του, ο Ιμπραήμ πασάς, γιος ελληνορθόδοξης οικογένειας από την Πάργα, στενός φίλος του Σουλεϊμάν. Σύμφωνα με τον μεγάλο Οθωμανό ιστορικό, Lord Kinross, ο Ιμπραήμ ήταν ο μεγάλος εραστής του Σουλεϊμάν με τον οποίο... συχνά μοιράζονταν την αυτοκρατορική κλίνη προς μεγάλη ζήλια και φθόνο της σουλτάνας Χιουριέμ, η οποία τελικά κατάφερε και τον εξόντωσε.

Εκείνο όμως που δεν προβάλλετε στην τηλεοπτική σειρά και είναι μια ευκαιρία για τους Νεοέλληνες να μάθουν μερικά πράγματα, είναι ότι ο Σουλεϊμάν, (σύμφωνα με τον μεγάλο Τούρκο ιστορικό Χαλίλ Ινανλτσίκ ), ήταν από τους πιο σκληρούς σουλτάνους στην εφαρμογή του Σεριάτ, δηλαδή του άτεγκτου ισλαμικού νόμου. Η εποχή του χαρακτηρίζετε από την εγκαθίδρυση ενός φανατικού ισλαμικού καθεστώτος που το πλήρωσαν με οδυνηρό τρόπο οι χριστιανοί ραγιάδες της αυτοκρατορίας. Το καθεστώς αυτό εκδηλώνονταν στην καθημερινή ζωή με σκληρές σκηνές βίαιης τιμωρίας των παραβατών του ισλαμικού νόμου.

 Μάλιστα το 1537, όλοι οι επαρχιακοί διοικητές της αυτοκρατορίας ειδοποιηθήκαν πως όποιος αμφισβητούσε τα λόγια του Προφήτη, έπρεπε να εκτελείτε. Ο πατέρας του, ο Σελίμ ο πρώτος, είχε συλλάβει την πρωτοφανή ιδέα να προτείνει στην κυβέρνηση του να υποχρεωθούν όλοι οι χριστιανοί της αυτοκρατορίας να γίνουν μουσουλμάνοι, κάτι που τελικά απορρίφτηκε για πολλούς λόγους, (οι Οθωμανοί σαν πονηροί κατακτητές χρειάζονταν τους χιλιάδες υποτελείς χριστιανούς για να τους υπηρετούν). Ο ίδιος δε ο Σουλεϊμάν επανήλθε στο θέμα το εξισλαμισμού και ζήτησε να κατασχεθούν όλες οι ορθόδοξες εκκλησίες της Κωνσταντινούπολης, κάτι που τελικά αποφεύχθηκε από τον Σεΐχουλισλάμ, (θρησκευτικό ηγέτη), με το αιτιολογικό ότι αυτό δεν μπορεί να γίνει αφού ο ίδιος ο Πορθητής δεν το έκανε. Αυτός λοιπόν είναι ο περίφημος Σουλεϊμάν, που τώρα θα δοξαστεί από τα ελληνικά χαζοκούτια. 

Πηγή  http://www.inews.gr/

Αυτός λοιπόν ήταν ο Σουλεϊμάν, που καθόλου Μεγαλοπρεπής δεν ήταν. Νομίζω δεν χρειάζονται άλλα ιστορικά δεδομένα για να καταλάβουμε για τι πράγμα μιλάμε.

Όπως πάντα, τα πράγματα στην Ελλάδα διογκώνονται. Πολλοί κατηγορουν το κανάλι που προβάλλει τη σειρά, ότι εξυπηρετεί τα επεκτατικά σχέδια των Τούρκων, ότι αυτό και άλλα σήριαλ είναι μέρος μιας ψυχολογικής επιχείρησης που έχουν εξαπολύσει, για να εξωραίσουν τα πράγματα στη γείτονα χώρα

Αλήθεια ή ψέματα; Το γεγονός είναι ότι οι Τούρκοι πάντα είχαν και πάντα θα έχουν επεκτατική πολιτική, και πάντα έχουν ένα οργανωμένο σχέδιο. 

Τώρα αν το παραπάνω σήριαλ αποτελεί μέρος αυτού του σχεδίου, δεν το γνωρίζω, αλλά παραμένω υποψιασμένος. Σας καλώ κι εσάς να κάνετε το ίδιο

Χωριά γύρω απο τη Βεγορίτιδα

Σήμερα στις 9 ξεκίνησε μια ακόμα προπόνηση. Η διαδρομή γνωστή, την είχα κάνει πριν ένα μήνα, κατά τη διάρκεια της τετραήμερης προπόνησης που είχα ονομάσει Training Camp

Η εκκίνηση δόθηκε καθυστερημένα, γιατί τα πρωινά πλέον έχει αρκετή υγρασία

Mε το που έπιασα τον αυτοκινητόδρομο, με καλοδέχτηκε ο αέρας. Δεν είχα που να κρυφτώ και έπρεπε να τον υπομένω. Στο βάθος το φουγάρο απο τον ΑΗΣ Μελίτης

Βγήκα απο τον αυτοκινητόδρομο, προς Βεύη. Πίστευα ότι μέσα στα βουνά θα ήταν καλύτερα τα πράγματα` έκανα λάθος. Η κοιλάδα μεγάλωνε απλά την ταχύτητα του ανέμου

Πέρασα την Κέλλη, θαύμασα απο ψηλά την λίμνη Πετρών και άρχισα να κατηφορίσω το βουνό για να συναντήσω την Βεγορίτιδα

Έκλεισα το μάτι στο Καιμάκ, και έστριψα για Άρνισσα. Συνέχισα για το επόμενο χωριό, την Περαία στη νότια μεριά της λίμνης

Επόμενο χωριό οι Πύργοι, όπου θα έπινα και το καφεδάκι, ακριβώς στη μέση της διαδρομής

Συνέχισα για Κομνηνά, αφού είδα το Μακεδονικό Τάφο και τα ροδάκινα. Μιλάμε για πολλά ροδάκινα... Το Βέρμιο πάντα επιβλητικό σε αυτό το πέρασμα

Μέσα στα Κομνηνά δεν μπόρεσα να αποφύγω μια λακούβα (τι είναι αυτό;) και επεσα μέσα με αποτέλεσμα να μου φύγει το ένα παγούρι. Μικρό το κακό..

Μετά τον Πελαργό, η κατηφόρα για Φιλώτα και η ανάβαση του λόφου που βγήκε σχετικά εύκολα.

Φτάνοντας έξω απο Αμύνταιο τα πόδια ήταν ακόμα ξεκούραστα. Ανέβηκα εύκολα το βουνό με αρκετό ορθοπέταλο και φτάνοντας στο Κλειδί, χαμογέλασα. Ο άνεμος τώρα ήταν με το μέρος μου

Έμεναν ακόμα 25 χιλιόμετρα που βγήκαν τέρμα γκάζι, με 35 χαω. Πρόλαβα να τραβήξω μια τελευταία φωτογραφία της Φλώρινας και λίγα λεπτά μετά έμπαινα στην πόλη. Η διαφορά απο την προηγούμενη φορά ήταν χαοτική, αν και τότε πήγαινα πολύ συντηρητικά

Είμαστε έτοιμοι